زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
سرانجام کار یوسف و برادران
ادامه ماجرا در آیات ۹۷ تا ۱۰۲ چنین بیان شده است؛
قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴿٩٧﴾ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٩٨﴾
گفتند: اى پدر! آمرزش گناهانمان را بخواه؛ بىترديد ما خطاكار بودهايم. گفت: براى شما از پروردگارم درخواست آمرزش خواهم كرد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است
طلب استغفار و وعده پدر
در آیات گذشته خواندیم که یوسف در برابر اظهار ندامت برادران گفت : «یغفر الله لکم»(خداوند شما را بیامرزد). ولی یعقوب هنگامی که آن ها نزد او اعتراف به گناه و اظهار ندامت کردند و تقاضای استغفار نمودند، می گوید: «بعداً برای شما استغفار خواهم نمود.»
و همان گونه که در روایات وارد شده هدفش این بوده است که انجام این تقاضا را به سحرگاهان شب جمعه که وقت مناسب تری برای استجابت دعا و پذیرش توبه است، به تاخیر اندازد.
اکنون این سؤال پیش می آید که چرا یوسف به طور قطع به آن‌ها پاسخ گفت ولی پدر موکول به آینده کرد؟
ممکن است این تفاوت به خاطر آن باشد که یوسف از امکان آمرزش و این که این گناه قابل بخشش است سخن می گفت، ولی یعقوب از فعلیت آن و این که چه باید کرد تا این آمرزش تحقق یابد، بحث می کند.
