هدف خلقت

هدف خلقت

از نظر قرآن عبادت برای انسان است؛ انسان همانند درخت برای هسته است. هسته اگر درخت نشود، و بذر اگر سنبل و خوشه نشود، به مقصد نرسیده اند.

«عبادت هدف خلقت است، نه خالق؛ زیرا او غنی مطلق است و کمال نامحدود».اگر انسان به مرحله عبادت نرسید و بندگی نکرد مثل آن هسته ای است که در زیر خاک دفن شد و نمو نکرد، «قد خاب من دساها» جانش را زیر خاک دفن کرده است و زیانکار شد.

اما انسانی که به حضور خدا بار یافت و عرض کرد «ایاک نعبد» فقط تو را می پرستم، یعنی من آن هسته هستم که سر از خاک بر آورده‌ام. «قد افلح من زکاها» هر که جان را مصفا کرد رستگار شد. آن‌که دانست بقاء عبادت به بقاء خلقت است، می گوید: نه فقط صلاتی و نسکی، بلکه

إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
مسلماً نماز و عبادتم و زندگى كردن و مرگم براى(از) خدا پروردگار جهانيان است

آن‌که به این تحلیل نرسیده است، خیال می کند همین‌که نماز را خواند و روزه گرفت، به هدف نائل شده است. پس خلقت هر لحظه است، عبادت نیز باید هر لحظه باشد، بنابراین یک موحد تمام شؤون خود را تحت برنامه الهی تنظیم می کند.

و این‌که در زیارت آل یاسین ـ که جزو بهترین زیارت‌های ماست ـ در پیشگاه ولی عصر عرض می کنیم [بر تمام شؤون زندگی تو سلام.]

السلام علیک حین تقوم، السلام علیک حین تقعد،….

یعنی: سلام بر تو آن‌گاه که برخیزی، سلام بر تو آن‌گاه که بنشینی، سلام بر تو زمانی که بخوانی و بیان کنی، سلام بر تو زمانی که نمازگزاری و عبادت کنی، سلام بر تو آن‌گاه که رکوع و سجود کنی، سلام بر تو وقتی که تهلیل و تکبیر گویی، سلام بر تو زمانی که حمد و استغفار کنی، سلام بر تو آن‌گاه که صبح و شام کنی.

این زیارت آل یاسین به ما می آموزد که یک موحّد، چگونه زندگی می کند، و در برابر او چگونه باید عرض ادب شود. چنان‌که عارف کامل، امام خمینی(ره) فرمود: «سلام بر غیبت تو، سلام بر ظهور تو»