رابطه‌ علم و عمل

رابطه‌ علم و عمل

علم شهودی، هم محصول عمل صالح است و هم منشأ آن، لیکن اگر تبهکاری مسئله ای علمی را خوب بفهمد اما همچنان به تبهکاریش ادامه داد، چنین علمی نه بر عمل صالح استوار است و نه پیامدش عمل صالح خواهد بود؛ این علم مربوط به عقل نظری است که در ردیف عمل نیست، اما علم شهودی مربوط به عقل عملی است. یعنی عقل عملی است که مشاهده می کند، از این رو حکیمان متألّه مراتب عقل عملی را چنین ترسیم می کنند:

«تجلیه، تخلیه، تحلیه و فنا» . بنابر این پایان عمل صالح، شهود حقایق است، و کمال عقل عملی در این است که کار او به شهود مبدّل گردد و همین مشاهده، عین عمل او خواهد بود. یعنی قبلاً کارهای صالح را طبق رهنمود وحی انجام می داد و اکنون کار او این است که حقائق را بنگرد، و شهود و فنا عمل اوست.

عزیزان یکی از اهم واجبات تثبیت عقائد است که باید با دلیل و برهان برای ما ثابت شود و بعد از توحید و نبوت مسأله امامت و ولایت از اهمیت خاصی برخوردار است و چون ما مسلمان و شیعه شناسنامه ای هستیم وظیفه داریم که دلایلی برای عقیده خود داشته باشیم و اگر شبهه ای است در برای رفع آن با دلیل بپردازیم . و بر اثر عقیده صحیح عمل انسان هم ثمر بخش می شود . الحمدلله .