زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
محال است خدا شریک داشته باشد
چون اگر دو واجب الوجود شد ، هر یک از دیگری فارق و «ما به الامتیاز» باید داشته باشد. دو شیء بسیط از جمیع جهات دیگر دو نیست، حتما باید جهت مختلفی داشته باشند تا بشود دو تا، و گرنه دوئیت حاصل نمی شود. آن وقت ترکیب لازم می آید از «ما به الاشتراک» و «ما به الامتیاز» و ترکیب هم احتیاج آور است.
هر مرکبی نیاز به اجراء ترکیبی و ترکیب کننده دارد، پس انقلاب لازم می آید، یعنی واجب الوجود، ممکن الوجود گردید، زیرا مرکب و محتاج یقیناً ممکن است نه واجب؛ و خودش نیاز به واجب دارد که او را ایجاد نماید. پس با این استدلال و نظایرش گویند شریک خداوند “ممتنع الوجود” است.
دیگر آن که اگر واجب الوجود دیگری تصور شود، عالم دو مبدا داشته باشد، موجودات دو علت داشته باشند، چنین فرض کردیم قطع نظر از دلیل عقلی بر امتناع ، لازمه اش فساد است که اشاره کردیم زیرا لازمه ی واجب الوجودی افاضه ی وجود است، هستی بخشی است، باید هر کدام خلق هایی داشته باشند، هر کدام عالم جدا گانه ای مثلا . آن وقت هر کدام از این دو آیا می تواند بر دیگری چیره شود یا نه؟
اگر نتواند که عجز است و عاجز خدا نیست ، و اگر می تواند که فساد لازم می آید «اذا لذهب کل اله لما خلق و لعلا بعضهم علی بعض» هر کدام بر دیگری چیره باید بشود و اگر علو حاصل شود فساد است و آن که مغلوب واقع شد ، دیگر واجب الوجود نیست چون خدا هرگز مقهور نمی شود. از آیات قرآن و دلیل عقل امتناع شریک برای خدا واضح می گردد”.
