توجه به چند آيه از قرآن

توجه به چند آيه
آيات ابتدايي سوره زخرف به هر دو جنبه قرآن اشاره دارد:
«حم * وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ * إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ * وَإِنَّهُ فِي‌ام الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ»؛ حم * سوگند به [اين] كتاب روشنگر * كه ما آن را [به زبان] عربي [فصيح و گويا] قرار داديم تا [در آن] تعقّل كنند * و همانا كه آن در‌ام الكتاب [كه لوح محفوظ است] نزد ما بلندمرتبه و حكيم است.
در اين جا بيان مي‌کنند که در فهم قرآن بينديشيد؛ تا دانا شويد و سعادت ابدي يابيد و همانا اين کتاب نزد ما در لوح محفوظ که اصل مخزن کتب آسماني است، بسي بلندپايه و محکم‌اساس است.
پس آيه سوم، به ظاهر قرآن کريم اشاره دارد که با لفظ عربي بيان شده و براي ما قابل خواندن، نوشتن و حفظ کردن است؛ اما مرحله بالاتر آن الفاظ، حقايقي است که در لوح محفوظ مقامي بلند دارد، همواره بوده و خواهد بود و اين‌چنين نيست که با نزول قرآن، ديگر در آن‌جا نباشد.
اگر شما کتابي را که در اختيار داريد، به شخص ديگري دهيد، ديگر در نزد شما نخواهد بود؛ اما قرآن انزال است و تجافي نيست. تجافي به اين معني است که اگر در مکاني قرار بگيرد، در جاي ديگري نيست.
انزال قرآن به اين معني است که از عوالم بالاتر، تجلي به مرحله پايين‌تر نموده تا اين‌که به شکل ظاهري در دست ما است.
قرآن در نزد مسلمانان به لحاظ عظمت ظاهري و الفاظ آن است؛ ولي عظمت باطني آن‌که هفت يا هفتاد بطن دارد، همان عمق و معارف بلندي است که لدي‌اللهي است: «لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ^»
«إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ * لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ * تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ»؛ كه به‌يقين، اين قرآن‌، قرآني است ارجمند و باارزش * [كه] در كتابي مصون از هرگونه تحريف و دگرگوني [به نام لوح محفوظ جاي دارد] * جز پاك شدگان [از هر نوع آلودگي] به [حقايق و اسرار و لطايف] آن دسترسي ندارند * نازل شده از سوي پروردگار جهانيان است.
انسان براي درک ظاهر قرآن، نيازمند آموزش جهت قرائت الفاظ و تجويد و تفسير است که تمام اين علوم اکتسابي هستند. براي مثال، حافظان قرآن بايد همواره قرائت قرآن را تکرار کنند تا آن را فراموش نکنند. اما براي درک حقايق و باطن قرآن، بايد ابتدا مرحله درک ظاهر را طي کرد تا به مرحله بالاتر رسيد که البته درک آن براي تمام انسان‌ها ميسر نخواهد بود: لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ. انساني که با«ذلک الکتاب» در ارتباط است، «عنداللهي» مي‌گردد.
يعني، از مرحله ظاهري بالاتر رفته، به باطن قرآن مي‌رسد و حقيقت آن را درک مي‌کند. البته اين علم، اکتسابي نيست؛ بلکه علم لدني است که پيامبر اکرم و ائمه اطهار داراي اين علم هستند.