زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
عقیده های عصر جاهلی
از جمله ویژگی های عصر جاهلیت، بت پرستی و اعتقاد نداشتن به توحید بود. البته آن ها اعتقاد به خالق داشتند اما به ربوبیت و توحید افعالی شرک داشتند. آن ها شرک در ذات خدا نداشتند. ولی در اعتقادات مشکل داشتند. و هرگاه خداوند بخواهد قومی را سرزنش کند، آن ها را به جاهلیت نسبت می دهد. در قرآن می فرماید:
یظنون بالله بغیر الحق ظن الجاهلیه
این ها به خدا ظن می کنند، آن تصوری که از خدا دارند حقیقت نیست.
پس وقتی مردم در زمان جاهلی، کسانی بودند که گمان آنان به خداوند از روی علم و حقیقت نبود، ما باید با دلیل و برهان حق را بشناسیم حتی اگر مدارک عالی تحصیلی هم داشته باشیم، ولی تصور ما از خدا از روی تحقیق نباشد بازهم ظن جاهلیت می شود. پس این آیه می گوید: به خداوند مانند مردم جاهلیت گمان باطل می برید. مسئله دیگر این که زمان جاهلیت نه تنها مردم عربستان، بلکه بشریت در یک نوع جهل به سر می بردند، منتهی در جزیرة العرب از همه لحاظ جهل بود. وقتی که انسان خدا را به حقیقت معرفت نشناسد یعنی جاهل است و به این معرفت نرسیده است که این هستی، خالق و مدبری دارد، و عالم خود به خود بوجود نیامده است. به هر حال آیات آفاقی و انفسی انسان را راهنمایی می کند به خدایی رهنمون می شوند که خالق، قادر، علیم و حکیم است
این روایت، عمق بسیار زیادی دارد و اسرار بسیاری در آن نهفته است. حتی ما شیعیان هم امام زمان را نشناخته ایم. هرکس امام زمانش را نشناسد، نمی تواند به معرفت الهی نائل شود و به کمال برسد. پس اگر کسی واقعا حقیقت را می خواهد باید مانند فراگیری بقیه علوم در محضر استاد زانو بزند و سعی کند تا به حقیقت برسد و هر کس حقیقت ولایت را بداند و به آن تمسک جوید، اهل نجات می شود.
