زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
شرک جلی و شرک خفی
آيه ای تکان دهنده از قرآن كريم، آن‌جا که مي‌فرمايد:
وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَهُم مُّشْرِكُونَ
اكثر مردم به خدا ايمان نمي آورند مگر در حالي‌كه مشرك هستند.
بيان فوق بسيار تكان دهنده است. شرك بدين معناست كه انسان برای خداوند شريك قائل شود، گاهی اين شرك به صورت جلی و آشكار است مانند كسانی كه در اداره آسمان‌ها و زمين و... برای خداوند شريك قائل بودند، و گاه به صورت خفی و پنهان است مانند ريا در عبادت.
زماني‌كه انسان احساس كند ديگران در سرنوشت او دخيل هستند و به“ لا مؤثر في الوجود الا هو“ معتقد نباشد شرك خفی تحقق می یابد. اگر انسان حقيقت توحيد را بداند ديگر به جز خدا هيچ‌كس و هيچ چيزی برای او مطرح نخواهد بود.
غفلت، عامل شرک است
در حقیقت جهل و غفلت مهم‌ترین عامل شرک محسوب می شوند. انسان هر اندازه كه عقيده خود را با دليل و برهان تقويت و اين عقايد را باور كند از خواب غفلت بيدار شده و زندگی خویش را با بصیرت بیش‌تری سپری خواهد كرد. و یقظه در مقابل غفلت و برای رهایی از شرک، و پیروی از حق و حقیقت می‌باشد.