آیا آمادگی داری؟

آیا آمادگی داری؟
آیا برای رفتن به عالمی که قرآن می‌فرماید یک روز آن به اندازه هزار سال است، آمادگی داری؟
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ ۚ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ
و آنان از تو [بر پايه ريشخند] شتاب در عذاب را درخواست مى‏كنند، در حالى كه خدا هرگز از وعده‏اش تخلف نمى‏كند، و همانا يك روز نزد پروردگارت مانند هزار سال از سال‏هايى است كه شما مى‏شماريد [براى او زمان نزديك، زمان دور، امروز، ديروز، گذشته و آينده مفهومى ندارد، بنابراين فاصله زمانى شما با عذاب الهى شما را دچار اين پندار نكند كه تهديد به عذاب، تهديدى طولانى و دروغ است].
آیا عالمی که هر روزش هزار سال است، ارزش ندارد که ما نسبت به آن علم و شناختی داشته باشیم که به کجا می رویم و چگونه در این دنیا زندگی کنیم که در آن‌جا زندگی راحتی داشته باشیم؟ آیا تنها با توکل به خدا بدون عمل صالح مسأله حل می شود؟
فرمولی را خدمت شما ارائه می دهم: و آن این‌که هر اندازه انسان معرفت الهی خود را بیش‌تر کند دین و اعتقادش قوی تر می شود، و هر اندازه که اعتقاد انسان قوی تر باشد از نعمت‌های الهی بهره بیش‌تری نصیبش می شود. در دنیا هم این فرمول جاری است. هر اندازه که انسان علم و مدرک تحصیلی بالاتری داشته باشد از مادیات دنیا بیش‌تر بهره مند می شود، و به میزان این‌که علم کم‌تری داشته باشد باید بیش‌تر زحمت بکشد و بهره کم‌تری هم عایدش می شود و استفاده چندانی هم نمی برد. بنابراین عقل حکم می‌کند برای آن روزی که قرآن خبر می دهد:
يَوْمَ لا يَنفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ
روزى كه هيچ مال و اولادى سود نمى‏ دهد
باید تلاش کرد اما زحمت بدون علم و آگاهی چندان سودمند نیست. پس باید معارف را از قرآن و عترت کسب کرد، تا انسان با افزایش علم خود، راه رسیدن به بهشت و نعمت‌های الهی را پیدا کند.