سخنان مفسرین در توجیه (الم)

تفسیر آیات
سخنان مفسرین در توجی^{ه (الم)}
۱ – الف اشاره به (اَنَا) و لام به (لی) و میم به (من) (انا الله) یعنی منم خدای یکتا و جز من کی است اِلَه عالم.
۲ – (انا الله اعلم) من بر همه چیزها عالم ترم  ونیز توجیهات دیگری از مفسرین نقل شده لکن چنانچه قبلا گفته شد چون حروف مقطعّات در اول بعضی از سور از متشابهات قرآن بشمار می رود و علم او نزد حق تعالی است سکوت در آن اولی است.
« تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ ^»
«تلک» از اسماء اشاره است و اشاره به آیات قرآن و کنایه از عظمت و اهمیت ایات این قرآن است گویی در اوج آسمانها و در نقطه دور دستی قرار گرفته.
تصویف (کتاب) به (حکیم) یا به خاطر استحکام محتوای آن است چرا که هرگز باطل به آن راه نمی یابد و هرگونه خرافه را از خود دور می سازد جز حق نمی گوید جز براه حق دعوت نمی کند، درست در مقابل (لهوالحدیت) (سخنان بیهوده) که در آیات بعد می آید قرار دارد.
یا به این معنی که این قرآن همچون دانشمند حکیمی است که در عین خاموشی با هزاران زبان سخن می گوید.
تعلیم می دهد، اندرز می گوید، تشویق می کند، اندرز می دهد، داستانهای عبرت انگیز بیان می کند.، و خلاصه به تمام معنی دارای حکمت است، و این سر آغاز، تناسب مستقیمی دارد با سخنان لقمان حکیم که در این سوره از آن بحث شده.