روش درمان افراط و تفریط، عمل به ضد آن است

روش درمان افراط و تفریط، عمل به ضد آن است

اگر نیت انسان در به کار بردن این اصول، کسب رضای خدا باشد، این امکان وجود دارد که خداوند آن واحدهای صفاتی ارگانیزم معنوی را از اثرات زیانبار اصول غیر الهی مصون دارد، البته باید چند شرط را رعایت کرد:

ـ عمل باید مکرر باشد؛ یعنی مثلا برای کسب فضیلت «سخاوت» باید آن قدر آن را انجام دهد که عصاره سخاوت وارد مایه روح شخص گردد.

ـ تمام و کمال باشد؛ مثلا صفت «نوع‌دوستی» و کمک به دیگران را، باید تمام و کمال تحلیل کند. یعنی پیامدهای آن، مثل «قدرناشناسی» را نیز بپذیرد وگرنه نوع‌دوستی به تلخی می‌انجامد.

و مثلا لازمه صفت «شجاعت»، احتیاط است وگرنه تبدیل به «تهور» و یا «ترس» می‌شود. باید در هر صفتی از افراط و تفریط به دور باشد.

همچنین «خشم» یکی از صفات قوه غضبیه است، که تفریط در آن موجب «خواری و بی‌عرضگی» می‌شود و البته افراط هم نباید باشد. و باید در هنگام خشم، اخلاق و حقوق خود و دیگران را مراعات کند.

در ابتدای شروع زندگی زمینی، سیستم ارگانیزم معنوی بشر معمولاً عاری از تعادل است، به همین دلیل انسان پیوسته در حالت نگرانی و رنج درونی به سر می‌برد؛ هر چند غالب مردم از آن بی‌خبرند. اما کسانی که لحظات آرامش و خوشی را در کنار تعادل، و بخش کوچکی از صفات معنوی خویش را تجربه کرده‌اند، مطلب را به خوبی می‌دانند.

«حسادت» از غریزه مالکیت، و موجب بیماری بر اثر عدم تعادل سیستم «شهویه و غضبیه» است، و حسود پیوسته از حسادت رنج می‌برد. اخلاق اصيل الهي اساس طب روح است.