امام زمان و واقعه کربلا

امام زمان و واقعه کربلا
امام عصر در زیارت ناحیه مقدسه در عزای امام حسین نوحه سرایی می‌کند، و بر شهدای کربلا و اصحاب بااخلاص و باوفای جدش حسین، و جوانان ایثارگرش، و به خاک افتادگان در بیابان کربلا روضه می‌خواند و بر کشته‌های بی‌سر اشک می‌ریزد.
گاهی به آن بدن‌های با خون سرخ غسل داده شده و گاه بر آن سرهای بر نیزه زده شده ناله می‌زند، گاهی بر آن رگ‌های بریده و در فرازی دیگر بر آن لب‌های چوب خیزران خورده متأثر و گریان است، گاهی برای آن پیکر قطعه قطعه‌ای که در زیر سم اسبان قرار گرفته اشک و ناله دارد، و گاه بر آن زنان و دختران و کودکان به اسارت رفته به کوفه و شام، و می‌فرماید:
فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ، وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِک َ الْمَقْدُورُ، وَ لَمْ أَکُنْ لِمَنْ حارَبَک َ مُحارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَک َ الْعَداوَةَ مُناصِباً، فَلاََ نْدُبَنَّک َ صَباحاً وَ مَسآءً، وَ لاََبْکِیَنَّ لَک َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَیْک؛
اگرچه زمانه مرا به تأخیر انداخت، و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو بازداشت، و نبودم تا با آنان‌که با تو جنگیدند بجنگم، و با کسانی‌که با تو اظهار دشمنى کردند خصومت نمایم (در عوض) صبح و شام بر تو ندبه می‌کنم، و به جاى اشک براى تو خون می‌گریم.
زمانه گر مرا تأخیر انداختنبودم تا تو را یاری نمایمهمانا دست تقدیر الهیکنون هر صبح و شامی در عزایتبه جای اشک خون از دیده بارم

دلم را در غمت پیگیر انداختنبودم با تو همکاری نمایممرا مانع شد از این دادخواهیبریزم اشک و می‌نالم برایتهمیشه دیده‌ای خونبار دارم
از خدا می‌خواهیم به حق مقام شهدای کربلا نزد او، به ما توفیق دهد تا در رکاب امام زمانمان، ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی» امام را لبیک گوییم.