ادامه ی درس سوم

هدف آفرینش معرفت الله

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا
*در این آیه شریفه غرض از آفرینش آسمانها و زمین و موجودات میان آنها را بیان می فرماید. خداوند هفت آسمان را آفرید و از زمین مثل آنها را، تقدیر را میان آنها فرستاد تا اینکه بدانید که خداوند بر هر چیزی توانا و به هر چیزی آگاه است.

هدف آن است که بشر به علم برسد، یقین پیدا کند به قدرت بی پایان خداوند و علم نا متناهی پروردگار. بنابراین هدف از خلقت انسان و همه اشیاء رسیدن به علم است، معرفت اجمالی فطری کافی نیست؛ باید به کمال برسد که امیر المومنین (ع) فرمود: و کمال معرفته التصدیق به. باید از معرفت اجمالی به یقین برسد، تصدیق کند.

کرات و ابر ها مسخر اراده اویند، نگاهی به بالا کنید کرات غیر تناهی که همه در حرکت منظم و مدار معین با این ثقلی که هر کدام دارند چگونه همه را در مسیر معین به حرکت در آورده است- اگر کوچک ترین انحرافی از مسیر شان پیدا کنند احتمال برخورد با هم و از بین رفتن آنها است .

در ضمن آیات آخر سوره آل عمران درباره آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز که نشانه هایی برای صاحبان خرد است{سوره آل عمران آیه ۹۰}، روایتی رسیده که وای بر کسی که این آیه را تنها بخواند و در آن اندیشه ننماید{تفسیر مجمع البیان طبرسی ج۱ ص۵۵۴} و نه اینکه تنها بخواند بلکه تدبر لازم است .

ادامه ی درس در مطالب بعدی