عرفانِ خمینی:
شرح چهل حدیث
(در گناه ریا…(۱))
بسم الله الرحمن الرحیم
اولین بحث از گناه شناسی به ریا که گناه کبیره و شرک به خدا می باشد اختصاص دارد.ریا یعنی خالص نبودن برای خدا و در نیت،دیگران را قصد کردن.
یک وقتی ادم علم دارد و یک وقتی به ان چیری که علم دارد با قلب هم تسلیم شده است.
ایمان یعنی تسلیم شدن به قلب، یعنی من در صورتی ریا نمی کنم که با قلب متوجه این مطلب بشوم که هیچ تاثیر گذاری در عالم نیست مگر خداوند.
ریا آثار ویرانگری دارد که ممکن است انسان طوری از خداوند دور شود که حتی با آتش سنگین الهی هم قلب انسان از کدورت گناهان پاک نشود.
سوختن در اتش کجا و قهر کردن خدا از انسان کجا که قهر خدا و عدم توجه به بنده عذاب بالاتر و بزرگتری هست.با وجود ریا،انسان چه لَذَّات و کرامتهایی را که از دست نمی دهد.
🤔آیا می ارزد نگاه رحمت خدا را به واسطه ریا تبدیل به غضب کنیم؟
🤔ایا توجه مردم به ما جای رحمت خدا را پر می کند؟
«(.عـِرفـَانِ♡خـُمـِینے.)»