راه سعادت با قرآن در زندگي
حرکت به سوي نور
انسان، براي بالا رفتن و کسب مدارج عالي انسانيت، بايد نفس خود را تزکيه کند؛ چرا که پيمودن اين راه با عمل به هواي نفس ممکن نيست. به عبارت ديگر، آدمي يک سيري معنوي و روحاني دارد و آن سير روح و حقيقت انسان الي الله ميباشد؛ چون روح نفخه الاهي و از عالم ديگر است و بازگشت او به وطن اصلي و ملکوت است و بايد در اين عالم به تکامل برسد.
بشنو از مولوي که ميگويد:
جان که از عالم علوي است يقين ميدانم رخت خود باز برانم که به آنجا فکنم
مرغ باغ ملکوتم نيم ازعالم خاک چند روزي قفسي ساختهاند از بدنم
بنابراين نبايد تمام غم و غصه ما براي چند روز دنيا باشد و وطن اصلي و زندگي حقيقي را فراموش کنيم، چون چه بخواهيم و چه نخواهيم، بايد دار فاني را وداع گفت و خود را براي آن روز آماده کرد.
پس با مولوي، همنوا شو:
خنک آنروز که پرواز کنم تا بر دوست
به هواي سر کويش پر و بالي بزنم
من به خود نامدم اينجا که به خود باز روم
آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم
پس بايد تحت ولايت خدا قرار گرفت تا از اين ظلمتکده به عالم نور و حقيقت عروج کرد و با راهيان نور به سعادت دنيا و آخرت نائل شد:✨ «اللّه وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَي النُّوُرِ»؛🔹 خدا سرپرست و يار كساني است كه ايمان آوردهاند؛🔹 آنان را از تاريكيها[ي جهل، شرك، فسق و فجور] به سوي نورِ [ايمان، اخلاق حسنه و تقوا] بيرون ميبرد.
يعني حرکت به سمت بالا، حرکت به سمت نور است و حرکت به سمت پايين، حرکت به سوي ظلمت و تاريکي است.اگر اندکي از جايگاه خود بالاتر رفتي، يعني به سوي نور حرکت کرده و تحت ولايت خداوند در آمدهاي.
حرکت به سوي ظلمات البته اين بدان معنا نيست که وقتي انسان به سمت نور صعود کرد، ديگر خطري او را تهديد نميکند؛ زيرا ممکن است در هر لحظهبه سمت پايين سقوط کند، و چه بسا از جايگاه برجستهاي که در آن قرار داشته است، تنزل يابد:
✨«وَالَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَي الظُّلُمَاتِ»؛🔹و كساني كه كافر شدند، سرپرستانشان طغيانگرانند كه آنان را از نور به سوي تاريكيها بيرون ميبرند.
اين افراد مراقبت نکردهاند، قلوبشان را تاريکي فراگرفته و دچار صفاتي همچون شهوات، وسوسه، کبر، کذب، حيله، مکر، تکبر، غرور، حب دنيا، توطئه و عصيان شدهاند. هر انساني که يکي از اين صفات را در خود مشاهده ميکند، بايد بداند که هنوز تحت ولايت شيطان است و شيطان بر او حکم ميکند.
البته در اين بين شيطان به تنهايي مقصر نيست؛ زيرا يکي از مسائلي که به شيطان کمک ميکند، بيمار بودن روح ما است.