ولایت تکوینی

آيا عبادت بدون معرفت امكان پذیر است؟

چون عبادت بدون معرفت در حقیقت عبادت نیست، لذا نتیجه می گیریم که خداوند انسان را خلق کرده که به معرفت خداوند نائل شود و به تکامل برسد.

البته یک معرفت اجمالی فطرتاً برای همه است اما این معرفت اجمالی را باید با دلیل و برهان شکوفا کرد. براي عبادت و عبد بودن بايد معبود را شناخت، بايد دانست كه عبد است و او مولي، بايد دانست فقير است و او غني مطلق، او خالق و رازق است، و بداند که موجوديت خود و هر آنچه در اختیار دارد به عاریت برای مدتی در اختیار او قرار گرفته است و هر وقت که اراده الهی قرار گیرد باید تسلیم کند،.و بداند معبودش، هو الخالق و البارئ المصور له الاسماء الحسنی، او كمال مطلق است،.

نه فقط تو ای انسان، بلكه همه موجودات تسبیح گوی خدایند.

تسبیح گوی او نه بنی آدم است و بس
هر بلبلی که زمزه در شاخسار کرد

قرآن می فرماید:
«یسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ» (آنچه در آسمان ها و در زمين است ، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى] می ‏ستايند ، خدايى كه فرمانرواى هستى و بینهايت پاكيزه و تواناى شكست‏ ناپذير و حكيم است)

تسبیح انسانی که از روی علم و معرفت و شناخت و آگاهی باشد چیز دیگریست. و کمال عبادت به معرفت است.

خالق هستی بخش، در حديث قدسي فرموده است:

«كنت كنز مخفيا و فاحببت ان اعرف و خلقت الخلق لكي اعرف»(من گنج پنهاني بودم ، دوست داشتم ظاهر شوم، ايجاد أفرينش نمودم تا مرا بشناسند (تا شناخته شوم)

پس هدف آفرينش شناخت محبوب حقيقي و اسماء الحسني او، براي رسيدن به كمال انسانيت و تخلق به اخلاق الهي كه آن نهايت سير انسان و رسيدن به لقاء الله است.

و باید انسان به آن معرفت برسد. زيرا شناخت خالق هستي بخش، سرچشمه همه كمالات است و همه انسانها وظيفه دارند خالق و خداي خود را بشناسند، و پرتوي از صفات والاي او را در وجود خود فراهم سازند، تا با آراسته شدن به صفات حسني الهي به تكامل و لقاء الله نائل شوند.