ولایت تکوینی

عجایب خلقت انسان

اگر انسان در وجود خود نظري بيندازد، عجايب خلقت را نظاره خواهد كرد، كه چگونه خداوند «احسن الخالقين» او را في «احسن تقويم» خلق نموده است.«از لحاظ جسم مادي و ظاهري هر عضوي نشانه و گوياي خالقي حكيم و داناست».

بنگر كه چگونه كوهها و دريا و آسمان با ان عظمت، و ستارگان را، در مردمك كوچك چشم خود نظاره مي كني. و به درون خود بنگر، و به عوالم وجود خود توجه كن به قويه تفكر، و خيال و و اگر در خلقت و وجود خود تامل كني متوجه ابعادي بالاتر و عميق تر از ماده و ماديات خواهی شد. مانند: عشق، محبت، كينه، انديشه، و…

پس انسان پي مي برد كه در ماوراء اين جسم مادي، عالمي بس عظيم وجود دارد و حقيقت او همانست. و مي يابد كه حقيقت او از عالم ديگريست :مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك            چند روزي نمودند در اين تن وطنم

و وطن اصلی خود را این دنیای دنی نمی داند. و پی می برد به این که از همانجا که آمده بدانجا برمیگردد.*انا لله وانا اليه راجعون*

انسان با توجه به مبدآ و آفریدگار خود، می یابد که در خلقت او هدفی نهفته است و خالق و پروردگار او، آنچه را که برای رسیدن به این هدف نیاز بود، قبل از تولدش برایش مهیا نمود. هم در بُعد مادی و هم در بُعد معنوی.

و با خود شناسی در می یابد که او،همان است که خدایش به ملائکه می فرماید:فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿٢٩﴾فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٣٠﴾إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (پس چون او را معتدل و آراسته گردانم و از روح خود در او بدمم ، براى او سجده كنان بيفتيد .«۲۹» پس همه فرشتگان بدون استثناء سجده كردند .«۳۰» مگر ابليس كه نپذيرفت با سجده‏ كنان باشد).

آري همان كه مورد سجود ملائكه واقع ميشود، و ابليس كه بخاطر اين انسان طرد ميشود قسم ياد ميكند و ميگويد: به عزتت سوگند همه آنان را گمراه مي‏كنم، مگر بندگان خالص شده‏ ات را قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٨٢﴾إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ

حال كه دانسته شد هدف از خلقت انسان شناخت معبود و عبادت آگاهانه و خالصانه، و رسیدن به مقام عالی انسانیت و قرب الهی است. و از طرفی دشمن قسم خورده ای بر سر راه تکامل او قرار دارد.

بنابراین در قدم اول هر انسانی به حکم عقل وظیفه دارد خدای خود را بشناسد و با معارف دین آشنا گردد و با معرفت و عبادت خالصانه خود را برای رسیدن به تکامل و سعادت دو عالم تحت تربیت رسولان الهی قرار دهد.

زیرا که دعوت انبیاء نیز در اطراف دو محور خلاصه میشود: «اول شناخت حق و سپس پرستش آن ذات بی همتا»

قرآن راجع به رسول اکرم اسلام می فرماید:يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ﴿٤٥﴾وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا(اى پيامبر ! به راستى ما تو را شاهد [بر امت] و مژده‏رسان و بيم‏دهنده فرستاديم .«۴۵» و تو را دعوت كننده به سوى خدا به فرمان او و چراغى فروزان [براى هدايت جهانيان] قرار داديم).

و شعار دعوت انبیاء این است «قولوا لا اله الا الله» و همچنان که خداوند متعال می فرماید:وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ (و همانا در هر امتى پيامبرى فرستاديم تا [اعلام كند كه] خدا را بپرستيد و از [پرستش] طاغوت بپرهيزيد)

پس غرض اصلی انبیاء هم ایجاد یک جامعه توحیدی است که هم از جنبه نظری و معرفتی مردم را به یک سو می خوانند و آن آفریدگار یکتا است.

و هم در جنبه عملی و رفتاری فردی، بشر را به وحدت و پرستش یک حقیقت دعوت می کنند، و هم در جنبه توحید عملی و اجتماعی باید یک قانون در جامعه حاکم باشد و آن «قانون الله» است تا بوسیله هدایت الهی قافله بشریت بسوی تکامل خود پیش رود.

از سخنان معصومین است که می فرمایند:«اول العلم معرفة الجبار» و نیز فرموده اند: «معرفة الله اعلی المعارف، و افضل العباده العلم بالله» است.لذا خداوند علیم و حکیم برای هدایت بندگان پیامبرانی مبعوت فرموده است.

و در سوره جمعه خود را چنین معرفی می کنند:هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (اوست كه در ميان مردم بی‏سواد ، پيامبرى از خودشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و آنان را [از آلودگی‏هاى فكرى و روحى] پاكشان كند و به آنان كتاب و حكمت بياموزد ، آنان قطعاً پيش از اين در گمراهى آشكارى بودند)

در حقیقت با توجه به آیه ۱۲۹ سوره بقره می توان گفت که این ایه استجابت دعای حضرت ابراهیم(ع) است که از خدا میخواهد:
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (اى پروردگار ما ! در ميان آنان پيامبرى از خودشان برانگيز ، كه آيات تو را بر آنان بخواند ، و آنان را كتاب و حكمت بياموزد ، و [از آلودگى‏هاى ظاهرى و باطنى] پاكشان كند ؛ زيرا تو تواناى شكست‏ناپذير و حكيمى).

چنانچه در آیات فوق ملاحظه میشود مراحل زیر در آیات ذکر شده است. مرحله اول : ارسال رسل است که عهده دار تعلیم و تربیت بشریت هستند تا آنها را با کتب آسمانی و قانون الهی آشنا کنند، و خالق و رازق و معبود خود را از طریق وحی الهی بشناسند، و با عبادت خالصانه معبود حقیقی، به تکامل و مقام انسانیت نائل شوند.