زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
فلسفه ارسال رسل و بعثت انبیاء از نظر قرآن
در جلسات گذشته در باره هدف خلقت و نبوت عامه و لزوم بعثت انبیاء مطالبی بیان شد. خلاصه سخن بر سر این است که انسان بی تردید روی این کره زمین مدتی قلیل زندگی می کند، سپس از جهان رخت بر می بندد، اما در این چند روزه با انواع مشکلات و مجهولات دست به گریبان است، که اگر این مشکلات و ابهامات را حل نکند نمی تواند حیات مطمئنی را بگذراند.
مشکلات و مجهولات انسان
نخستین مشکل برای انسان این خواهد بود که بداند برای چه خلق شده است؟ و دومین مشکل اینکه چه کاری را باید انجام دهد تا به هدف خلقتش برسد؟ و سومین مشکلش این خواهد بود که از چه کسی باید تبعیت کند و به اصطلاح الگوی زندگی خویش را چه کسی قرار دهد؟
در کشاکشی که در وجود انسان مطرح است: «نفس اماره» به سوئی می کشد، و «عقل و وجدان» به سوئی دیگر و اینهمه زخارف و زرق و برق دنیا به نفس اماره کمک می کند.
علاوه بر این وجدان فریب پذیر است و عقل تحت تأثیر هوای نفس قرار می گیرد، خصوصاً که نیمه ای از مسیر در برابر دیدگاه فکر و عقل انسان روشن نیست پس، بشر چه باید بکند؟ چه شیوه ای را برگزیند؟ و چه کسی را الگو و معیار کارهایش قرار دهد تا بداند درست عمل کرده و به هدف خلقتش برسد؟
به خاطر پاسخ به همین مسائل و حل همین مشاکل است که «بعثت انبیاء ضروری» می اید،
زیرا خداوندی که انسان را از سر رحمت آفریده، در این مورد نیز رحمتش اقتضا دارد که راهنما و هادی و اسوه و معیاری از جنس خود این بشر به سویش بفرستد تا هم آنچه نمی داند به او بیاموزد، و دستورات سازگار با هدف خلقت را به او بدهد، و هم خود الگو و اسوه زندگی اش باشد. بنابراین: بحث نیاز ارسال رسل را از چند جهت می توان تعقیب کرد.
