آیه ای عجیب در فلسفه بعثت انبیاء و رسل

آیه ای عجیب در فلسفه بعثت انبیاء و رسل
در این جلسه به آیه ای عجیب در فلسفه بعثت و نبوت و ارسال رسل و بعثت انبیاء پرداخته می شود آنجا که می فرماید:
كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ٍ
*(مردم [در ابتداى تشكيل اجتماع] گروهى واحد و يك دست بودند [و اختلاف و نزاعى در امور زندگى نداشتند] ، پس [از پديد آمدن اختلاف ونزاع] خدا پيامبرانى را مژده دهنده و بيم رسان برانگيخت، و با آنان بر اساس حق كتاب نازل كرد ، تا ميان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند ، داورى كند . [آن گاه در خود كتاب هم اختلاف شد] و در آن اختلاف نكردند مگر كسانى كه به آنان كتاب داده شد ، [اين اختلاف] بعد از دلايل روشنى بود كه براى آنان آمد ، [و سبب آن] برترى جويى و حسد در ميان خودشان بود)
اگر درست در مفهوم این آیه دقت شود که می فرماید: «كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَة»
مردم همه یک امت واحد بودند، یک جمعیت بودند، یعنی هیچ اختلاف و تشتّت و تفرّقی در میان بشر نبود، یعنی زمانی بر بشر گذشت، که در آن زمان میان افراد بشر اختلافی وجود نداشته است.
استاد مطهری می فرماید: به عقیده من این یکی از آیاتی است که معجزه است در قرآن.
امروز نویسندگان و تاریخ تمدن و محققین تاریخ بشر، تازه باین مرحله رسیده اند که بشر اولین بار که زندگی اجتماعیش شروع شده است، با یک حالت بساطت و وحدتی شروع شده است.
نه تنها کمونیسها، بلکه همه مدعی هستند که در ابتدا، زندگی بشر بشکلی بوده است که حتی مالکیت هم وجود نداشته است.یعنی افراد بشر مثل یک خانواده برادروار زندگی می کرده اند.
علت اینکه: بشرهای آن دوره دُور هم جمع می شدند ترس از دشمنان بود، چیزی هم در اختیار نداشتند که روی آن بخواهند جنگ و دعوا و اختلاف داشته باشند. هنوز پای مالکیت خصوصی در کار نبود. «كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً » مردم همه یک ملت و یک واحد و یک امت بودند.
هیچ نوع اختلاف سلیقه و اختلاف عقیده ای و اختلاف روش و حتی اختلاف زندگی در میان مردم نبود. « فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ ».
خداوند پیامبران را آن وقت مبعوث کرد ، در حالی که مبشر و منذر بودند و به مردم نوید می دادند که اگر این طور عمل کنند چنین و اگر آنطور کنند چنان. و با آنها کتاب (مقصود شریعت و قانون) است نازل کرد، برای چه؟ « لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ»
برای اینکه این قانون در میان مردم حکم کند در آنچه که در آن اختلاف دارند، یعنی اختلافاتی میانشان پیدا شده، قانون بیاید و حل کننده اختلاف باشد.
استاد می فرماید: اینجا تقدیری است که به این شکل در می آید به اینکه:{ مردم در یک زمانی امت واحد بودند و هیچ اختلافی نبود، بعد در آنها اختلاف پیدا شد، و چون در بین آنها اختلاف پیدا شد، خدا «قانون و کتاب» برای آنها نازل کرد، تا کتاب حل کننده اختلافات مردم در زندگی باشد.} لذا برهه ای از زمان بر بشر گذشته است که کتاب و قانون نداشته اند. احتیاجی هم به قانون نداشتند، بعد اختلاف پیدا شد.
اختلاف چرا؟ بیان شد در ابتداء موضوع اختلاف در میان نبود، بعد که بشر کم کم زندگیش توسعه پیدا کرد و بنا گذاشت از مزایای زندگی برای خودش استفاده کند و ……بگیرد.
طبیعتاً بعضی قوی تر و بعضی ضعیف ترند، قوی ترها بیشتر گرفتند و ضعیف ترها محروم ماندند و آنها را استخدام و از آنها سوء استفاده می کردند. اختلاف از اینجا شروع شد.