قرآن و عترت

قرآن و عترت

در جلسات قبل راجع به نبوت عامه، و ضرورت راهنما و رهبری و «نبوت خاصه» رسالت خاتم الانبیاء، و نیز در باره.«امامت عامه» و ضرورت تداوم نبوت در راستای امامت بیاناتی ارائه شد.
و دلیل عقلی بر این مطلب همان مبحث ضرورت وحی و بعثت انبیاء در هدایت بشریت آورده شده، زیرا هدایت از طریق وحی و نبوت، شامل مسؤولیتهای متعدد و شؤون متفاوتی است که دریافت وحی، ابلاغ شریعت، تبیین و تفسیر دین، اجرا و تنفیذ احکام الهی، رهبری امت و راهنمایی تک تک افراد بشر در یک مجتمع سازمان یافته، از اهم آن وظایف است.
و هیچکدام از این امور اختصاص به زمان و مکان و شرایط خاص ندارد.
و بدون شک، با قبول خاتمیت رسالت پیامبر(ص)، و جامعیت دین اسلام، و جهانی بودن این دین مبین، و اینکه ضرورت «کارشناس دین» ضرورت تداوم امامت در جامعه بشری است.
لذا دین مبین اسلام کارشناسانی با شرایط و ویژگیهای خاصی را.می طلبد. و یکی از این ویژگیها، «علم امام معصوم عادل» است. و امام باید عالمترین فرد امت به کتاب آسمانی باشد.و در قرآن به این مطلب بوضوح اشاره شده است:
أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَىٰ ۖ فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
می فرماید: آیا آن کس که به حق هدایت می کند، شایسته پیروی (امامت) است یا آن کسی که نمی تواند راه بجائی ببرد، مگر خود هدایت شود.
و نیز اشاره ای به واقعه و حادثه غدیرخم شد، و آیه تبلیغ که خداوند به پیامبر اکرم(ص) می فرماید: ابلاغ کن آنچه نازل شده بر تو از جانب پروردگارت، و اگر ابلاغ نکنی رسالت او را ابلاغ نکرده ای!
یعنی «رسالت» منهای «امامت» معادل رسالت منهای رسالت است زیرا «آنچه رسالت را حفظ می کند امامت است». دین کارشناس می خواهد.