تقسیم چهارگانه مطالب قرآن

تقسیم چهارگانه مطالب قرآن
در حدیثی حضرت سیدالشهداء(ع) می فرماید: کتاب الله عزوجل علی اربعه اشیاء:
علی العبارة ، و الاشاره ، واللطائف، و الحقایق، فالعبارة للعوام، و الاشارة للخواص، واللطائف للاولیاء و الحقایق للانبیاء^.
قرآن دارای عبارات و اشارات و لطایف و حقایق است. که عوام از عبارات آن استفاده می کنند، و خواص از اشارات، و اولیاء از حقایق آن . لذا گرچه ظاهر قرآن و آن عبارات و کلمات قرآن در میان همه مسلمانان است، و هر کسی بقدر معرفت و بصیرت و ایمان و خلوص و سایر ملکات نفسانی اش از قرآن استفاده می کند، یعنی هر کسی باندازه استعداد و ظرفیت وجودی خود از قرآن بهره می برد.
اما حقیقت و باطن قرآن را جز پاکان و مطهّرین نمی توانند به آن دست یابند، که خداوند می فرماید:
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿٧٧﴾فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ﴿٧٨﴾لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿٧٩﴾تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ
(که آن، قرآن کریمی است، که در کتاب محفوظی جای دارد، و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست زنند [= دست یابند]. آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛)
چه اینکه قرآن ظاهری دارد و باطنی، عامی دارد و خاصی، مطلقی دارد و مقیدی، ناسخی دارد و منسوخی، محکمی و متشابهی. قرآن چون من عندالله و ابدی است، و از ازل تا ابد، و از اول خلقت تا پایان دنیا و عقبی، سخن می گوید. لذا باید کسانی آنرا تفسیر کنند که علم لدنی داشته باشند، و علم او همردیف علم رسول خدا باشد.