مدرسه عاشورا

در مدرسه کربلا با شناخت مقصد حسين(ع) و نتايج عالي براي سربلندي جامعه و ابقاي اسلام و شرافت مسلمين، بلکه براي شرافت انسان و انسانيت، شاگردان فراواني پرورش مي‌يابند و با الگو گرفتن از حسين(ع) و ياران با وفايش، در عمل اين صفات تدريس مي‌شوند.
در زيارت امام حسين(ع) و ديگر ائمه، وارد شده: “عارفا بشانه” (مقام آن‌ها را بدانند) يعني در وقت زيارت ائمه اطهار و به‌ويژه حسين(ع) با شخصيت و صفات و مقصد آن حضرت آشنا باشند تا علت بزرگي آن‌ها را بدانند و اين همان زيارت با معرفت است؛ چون شخصيت انسان به صفات او بستگي دارد. 
در واقعه کربلا نهايت فضائل و رذايل به نمايش گذاشته شد. با شناخت اين صفات، مي‌توان فضائل را در خود پرورش داد و رذائل را پاک کرد. قرآن مي‌فرمايد: “في قصصهم عبرة”؛ در قصه‌هاي قرآن عبرت است.

آيا در قضيه کربلا عبرت نيست؟

تاريخ شهادت مي‌دهد که امام حسين(ع) در راه خدا شهيد شد، و هدف شخصي نداشت بلکه هدف او «احياي قانون الهي و کرامت انساني مبارزه او با بي‌دينان» بود؛ گر چه به قيمت هستي خود و خاندانش تمام شد‌.
پس با برپايي ذکر عاشورا و بررسي آن، انسان مي‌فهمد که لذات مادي ‌(مال و جاه) پايدار نيست، و آن چه مي‌ماند، و موجب سعادت مي‌شود؛ فضائل و معنويات است.
چنان که اکنون بعد از حدود ۱۴ قرن ياد محرم، خاطره مرداني را زنده مي‌کند که زندگي‌شان نتيجه جهان‌بيني‌‌شان بود.
اگر انسان بداند‌
اگر انسان بداند که گوهر وجودش در صورتي که به صفات نيک پرورش يابد، از هر گوهري گرانبهاتر است و بعد از مرگ فاني نمي‌شود، بلکه افکار و اعمال و صفاتي که در درون او رسوخ کرده، حيات اخروي اش را تشکيل مي‌دهد. و بداند سعادت و بهشت و جهنم همان است که در دنيا کسب مي‌کند، در اين صورت همواره به کسب فضائل مي‌پردازد.