عاشورا و انتظار

عاشورا و انتظار
پیامبر(ص) در حدود پنجاه سال قبل از واقعه کربلا، شهادت امام حسین(ع) را خبر داده بودند و همین طور امام علی(ع) حدود بیست سال قبل از واقعه کربلا هنگامی که از جنگ با معاویه در صفین باز می گشتند، کمی از خاک کربلا را بوییدند و فرموند: این جا محل پیاده شدن از شترها و آرامگاه شهیدان عاشق است: (هاهنا مناخ رکاب و مصارع عشاق شهداء)
این اخبار تا آن جا بود که عده ای در منطقه کربلا مدت ها اقامت گزیده، منتظر یاری فرزند رسول خدا بودند و سرانجام به آرزوی خود رسیدند.
همچنین پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) بشارت ظهور مهدی فاطمه و دولت کریمه او را داده و دستور داده اند همه منتظر باشندکه
افضل الاعمال انتظارالفرج (بهترین اعمال، انتظار فرج است).
آیا عاشورا پایان یافت؟
حال از شما می پرسند آیا عاشورا پایان یافت؟ ما معتقدیم عاشورا در روز دهم ماه محرم ۶۱ هجری آغاز شد ولی پایان نیافت. ما منتظر روزی هستیم
که عاشورا پایان یابد و هدف نهضت تحقق پذیرد.
زیرا پرچمی که در روز عاشورا برافراشته شد هنوز هم برافراشته است تا با پرچمداری فرزند حسین(ع) یعنی امام مهدی(عج) به هدف و پیروزی نهایی برسد.
اشتباه بنی امیه این بود که تصور می کردند با عده کمی روبرو هستند و با لشکر و امکانات فراوانی که در دست دارند به آسانی آن ها را سر کوب خواهند کرد و قضیه تمام می شود. آن ها غافل بودند که این عده کم، اهل بیت رسول الله هستند، آنان مقام حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) را درک نکرده بودند.
آنان به مقام ولایت جاهل بودند، و زینب کبری (س) را زنی اسیر و داغدیده می پنداشتند، درحالی که حضرت زینب(س) نائب امام بود. لذا این پرچم در عصر عاشورا بعد از شهادت حسین(ع) به دست قافله سالار کربلا زینب کبری (س) و امام سجاد(ع) قرار گرفت و در کوفه و شام چنان انقلابی بوجود آمد، که آن ها حساب آن را نکرده بودند. یزید بهت زده اعتراف می کند تقصیر ابن زیاد بود تا جایی که اهل بیت(ع) در شام مجالس عزا بر پا می کنند و یزید مجبور می شود هرچه زودتر آن ها را به مدینه بر گرداند.
هر یک از ائمه اطهار(ع) این پرچم را به دست امام بعدی تحویل داد؛ از حسین(ع) تا مهدی(عج) هر کدام وظیفه خاص خود را داشت،. همه هادی و همه مهدی بودند بنابراین لذا ظهور مهدی موعود(عج) حلقه ای از حلقه های مبارزه اهل حق با اهل باطل است که به پیروزی نهائی اهل حق منتهی می شود، و سهیم بودن انسان در این سعادت وابسته به این است که آن فرد اهل حق باشد. خداوند کریم در قرآن مجید می فرماید:
ونرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجلهم الوارثین
خداوند وعده داده است که مؤمنین و مستضعفین وارث زمین خواهند شد
حضرت رسول(ص) و امام حسین(ع) وارث انبیا هستند. انتخاب ولایت در غدیر، در حقیقت دنباله راه انبیا و تحقق هدف آن ها و وعده الهی بود. گر چه این مسئله را تحریف کردند و به آن تمسک نجستند الا عده ای قلیل، اما وعده الهی حق است و « ان الله لا یخلف المیعاد» خداوند خلف وعده نمی کند.
و ظهور مهدی موعود(عج) تحقق وعده ای است که خداوند متعال از زمان دور در کتب آسمانی به مستضعفین و صالحین و متقین داده است. حضرت رسول(ص) که خاتم و وارث انبیا بودند، در ۲۳ سال رسالتشان کلیات احکام و معارف را بیان کردند و در روز غدیرخم، مسئله ولایت را مطرح و “ولی” را معرفی فرمودند؛ زیرا انتخاب ولایت دنباله راه انبیا بود اما حتی مسئله غدیر هم ناتمام ماند. بنابراین غدیر و عاشورا و انتظار به هم مرتبط هستند.
برای وارد شدن به این بحث، به مقدمه ای نیاز است:
عظمت مقام ولایت
مشکل اصلی اکثر مردم این است که عظمت مقام ولایت را درک نکرده اند؛ زیرا اگر معنی ولایت را درک کنیم دیگر بحثی نداریم که چرا امام حسن(ع) صلح کرد، اما امام حسین(ع) قیام کرد و واقعه و عاشورا بوجود آمد، چرا امام علی(ع) ۲۵ سال سکوت کرد و چرا ائمه اطهار را به شهادت رساندند؛ که اگر ولایت را عمیق تری بشناسیم، خیلی از مسائل بیشتر فهمیده می شوند.
البته فهمیدن مسئله ولایت آسان نیست و مسئله ولایت و خلافت، حتی ملائکه را به شبهه انداخت آن ها و نتوانستند آن را درک کنند. وقتی که خداوند فرمود: انی جاعل فی الارض خلیفه)من در زمین جانشینی خواهم گماشت(
ملائکه اعتراض کردند و گفتند: اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء
آیا در آن مخلوقی قرار می دهی که تباهی کند و خون ها بریزد، حال آن که ما تو را به پاکی می ستاییم و تقدیست می کنیم؟
ملائکه نتوانستد معنی خلافت و ولایت را بفهمند.
اما خداوند عملا به آن ها ولایت و خلیفه الهی را نشان داد، و فرمود:
انی اعلم ما لا تعلمون (من آن می دانم که شما نمی دانید) آن گاه که اسماء را به آدم یاد داد،
و علم آدم الاسماء کلها
و آدم معلم ملائکه شد، آن گاه دانستند آن چه را آدم دارد آن ها ندارند
و گفتیم که این بذر معرفت در وجود همه انسان ها بالقوه هست اما کسانی که این استعداد بالقوه را به فعلیت میرسانند، و به آن ولایت تامه و مقام خلیفة الله می رسند، عده ای محدود هستند. البته راه برای همه باز است اما همه توانایی رسیدن به این مقام را ندارند.
در بیان عظمت مقام ولایت، به حدیثی اشاره می شود که سنی و شیعی بر آن متفق هستند:
من مات ولم یعرف امام زمانه مات میتة الجاهلیه
هرکسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، بر مرگ جاهلیت خواهد مُرد
یک مسئله این است که انسان کامل در هر زمانی امام آن امت است و ائمه اطهار همه امام زمان امتشان بوده اند، الان بعد از یازده امام معصوم، حجت بن الحسن، مهدی موعود(عج) امام زمان است. اگر ما بخواهیم امام زمان را بشناسیم، باید ابتدا امام علی(ع) و مسئله ولایت را بشناسیم. بحث و تحقیق درباره امام زمان، بدون سلسلۀ اجدادشان و بدون هدف پیامبران گذشته و بدون دانستن مسئله ولایت، راهی به حقیقت ندارد.
من در سفری به هندوستان، با شخصی فلسطینی ملاقات کردم که به تازگی متوجه مسئله ولایت شده و متأسف بود که سال های سال این حدیث را می خوانده اما نپرسیده است امام زمانشان کیست.
حال اگر پرسیده شود، مراد از جاهلیت در «هر کس در حالی بمیرد که امام زمان خود و حجت الهی را نشناسد به مرگ جاهلیت می میرد چیست؟ باید گفت: «آیین جاهلیت، خارج بودن از اسلام است».
و این حدیث پر رمز و راز است و یکی از راز های ولایت و اسرار امامت در این حدیث نهفته است.» . چون نشناختن امام و تمسک نکردن به ولایت، مساوی با خارج شدن از ایمان و برابر با کفر و عصر جاهلیت و شرک است.