امام پیروز بر جهان

امام پیروز بر جهان
زیارت عاشورا بشارت دهنده مطلب مهمی است. تنها امام پیروز بر جهان و بر کفر جهانی، امام مهدی(عج) است. مسلمانان دنیا منتظر چنین امامی هستند که محو کننده ستم و ستمگری، احیاکننده شریعت محمد(ص)، عزت بخش اولیای خدا و خوار کننده دشمنان خدا و در نهایت، تشکیل دهنده حکومت واحد جهانی بر اساس عدل الهی است. چنین امامی فقط از خاندان حضرت محمد(ص) است و تا قبل از ظهورش تحقق حکومتی فراگیر و جهانی امکان پذیر نیست.
کسی که مدعی شیعه اهل بیت(ع) بودن است، باید همیشه منتظِر امام مُنتَظَر باشد تا همراه وی خونخواه خون خدا حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) باشد. این بشارت را در زیارت ملکوتی عاشورا به صراحت می خوانیم:
«اللهم ارزقنی طلب ثارک مع امام منصور من اهل بیت محمد(ص)» (خدایا خونخواهی حضرت ابا عبدالله(ع) را در رکاب و معیّت امام پیروز «حضرت مهدی(عج)» از خاندان حضرت محمد(ص) بر کل هستی روزی ام ده).
قطعاً کسی که منتظر چنین مصلحی است باید خودش مصلح باشد.
ما که منتظریم تا چه اندازه برای اصلاح خود و بستگان و جامعه تلاش نموده ایم؟.
زیارت عاشورا، راه توحید، عبد خالص عبودیت را نشان می دهد. و این که نام اسلام به تنهایی انسان را نجات نمی دهد.
در قسمتی از زیارت عاشورا، راز پیروزی مسلمانان بیان شده است:
«انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامه»
(همانا من صلحم با هر کس که با شما صلح باشد و در نبردم با هرکس که با شما در نبرد باشد تا روز قیامت).
یعنی من، تمام و کمال تابع دستور شما هستم. شیعه باید در برابر امامش تسلیم محض و بی قید و شرط باشد، اگر امتی این گونه تابع امام خویش باشد، هیچ قدرتی نمی تواند او را از پا درآورد و بر وی حاکم شود. این اعتقاد راسخ یک شیعه حقیقی نسبت به امام خویش است.
بنده آن باشد که بند خویش نیست              جز رضای خواجه اش در پیش نیست
گر بِبُرّد خواجـه او را پا و دسـت             دست دیگـر آورد کاین نیز هست
البته چنین تسلیمی نتیجه معرفت و شناخت است. چنان که می دانیم در زمان حضرت رسول (ص) به علت جهل جامعه، مردم چند بار رأی خود را در برابر آن حضرت ابراز می کردند؛ از جمله در سالی که می خواستند به حج بروند و آن ها را منع کردند، در صلح حدیبیه که راضی نشدند قربانی کنند و سر بتراشند.
لذا انسان وقتی با معرفت و شناخت، به معارف الهی رسید و مسئله ولایت را درک کرد، باید از امام و رهبر الهی اطاعت کند و این «اطاعت دائمی باشد.»
طاعتی سعادت بخش و مایه نجات است که دوام داشته باشد.
رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهـرو آن است کـه آهـسته و پیوسته رود
چه بسا افرادی که ابتدا از رسول خدا(ص) اطاعت نمودند و در رکاب حضرت با کفر و شرک جنگیدند مانند: طلحه و زبیر، اما تا پایان راه بر این عقیده و خط مشی پایدار نماندند، بلکه بعد از رحلت رسول خدا از امام علی(ع) اطاعت نکردند؛ همان امامی که رسول خدا در حق او فرموده بود:
«علیٌ مع القرآن و القرآن مع علی لن یَزُولا حتیّ یَرِدا عَلَیَّ الحوض» (علی با قرآن است و قرآن با علی، از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد گردند) و در حدیثی دیگر فرموده بود «علی مع الحق و الحق مع علی.»
از علی(ع) اطاعت نکردند بلکه با او به جنگ و نبرد برخاستند. پس باید تا زنده ایم، لحظه ای از اطاعت امام و رهبر خویش غفلت نورزیم و اطاعت آنان را بر خود واجب بدانیم، و از ستمگران تبری جسته، به خدا و «اهل بیت» پناه آوریم.
باید از حضرت ابوالفضل العباس علمدار رشید کربلا آموخت که به هنگام قطع دست مبارکش فرمود:
          والله ان قطعتموا یمینی                انی احـامی ابداً عن دینی
          وعن امام صادقٍ یقینی                نجل النبی الطاهر الامینی
سوگند به خدا اگر چه دست راست من را قطع نموده اید، ولی تا پایان روزگار دست از حمایت امامی که به صداقت او یقین دارم بر نمی دارم؛ امامی که فرزند پیامبر پاک و امین است.
آری! امام زمان، یارانی این چنین می خواهد. حالا دانستی که چرا از این همه شیعیان، یاران او فقط ۳۱۳ نفرند؟ البته بعضی هم به جای این که خود را آماده نمایند که جزء این عده باشند، به این اکتفا کرده اند که مهریه ها را ۳۱۳ سکه قرار دهند. این هم نوعی شیعه بودن است! همان طور که گران قیمت ترین قرآن را برای سفره عقد می خرند اما فقط مخصوص سفره عقد، این هم نوعی پیروی از قرآن و مسلمان بودن است! حالا پی در پی دعای فرج بخوانیم و در دعای ندبه ناله کنیم، و بگوییم یا حجة بن الحسن عجل علی ظهورک، آیا به نظر شما این انتظار است و ما از منتظرین به حساب می آییم؟!
خدایا! ما را با نور ولایت آشنا بفرما.