انسان از دیدگاه قرآن

انسان از دیدگاه قرآن
خداوند در آیات بسیاری از قرآن کریم، انسان را با اشاره به ابعاد مختلف، از جمله صفات مثبت و منفی معرفی کرده که با توجه و تأمل در این آیات تا حدودی خود را خواهد شناخت. یکی از نکاتی که قرآن درباره انسان به آن اشاره می کند خلقت او از نطفه است، و با اشاره به خلقتش از نطفه امشاج، می فرماید:
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا * إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا
“ما انسان را از نطفه آميخته و مختلطى[از مواد و عناصر] آفريديم و او را از حالتى به حالتى و شكلى به شكلى [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلى كامل] درآورديم، پس او را شنوا و بينا قرار داديم * ما راه را به او نشان داديم؛ يا سپاسگزار خواهد بود يا ناسپاس“.
آری! آدمی از نطفه‌ای امشاج آفريده شده و آن هم به منظور آزمايش اوست. گويا روشن‌ترين و مناسب‌ترين معني براي امشاج بودن نطفة آدمي، اين است كه در وجود وي از طرفی گرايش‌های خير و ملكوتی و از طرفی گرايش‌هاي منفي در زمينه‌هاي نفساني نهان است، و وی در زندگي همواره در برخورد با رخدادها در سر دو راهي قرار می گيرد و گزينش خير و شر برعهده خود اوست. اگر انسان موجودي دو بُعدي نبود و صفات متضاد و خیر و شر در وجودش نبود، آزمايش براي او معنا نداشت. حال بجاست این جهات مثبت و منفي و اين امشاج بودن را از ديدگاه قرآن كريم در مورد انسان پيگيري نماييم.