ولایت در قرآن

ولایت در قرآن
قران به دو گروه از ائمه اشاره دارد؛ آنان که رهبران هدایتند، می فرماید:
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ 
و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى‏كردند و به ايشان انجام دادن كارهاى نيك و بر پاداشتن نماز و دادن زكات را وحى كرديم و آنان پرستنده ما بودند.
و نیز می فرماید:
وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً ^{يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}
و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما [مردم را] هدايت مى‏كردند.
و گروهی دیگر کسانی اند که به سمت باطل حرکت کرده و مردم را نیز به انحطاط دعوت می کنند:
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً ^{يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنصَرُونَ}
و آنان را پيشوايانى كه به سوى آتش مى‏خوانند گردانيديم و روز رستاخيز يارى نخواهند شد.
و نیز در آیه دیگر در باره ائمه کفر چنین آمده:
وَإِن نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُواْ فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ 
و اگر سوگندهاى خود را پس از پيمان خويش شكستند و شما را در دينتان طعن زدند پس با پيشوايان كفر بجنگيد؛ چرا كه آنان را هيچ پيمانى نيست، باشد كه [از پيمان‏شكنى] باز ايستند.
بنابراین واژه امام از نظر لغت به هر الگو و رهبری اطلاق می شود و اختصاص به ائمه معصومین(ع) ندارد. از این رو اگر عده ای پیرو فردی شوند و او مردم را به سوی هدفی هدایت کند، به وی واژه امام اطلاق می شود و یکی از معانی امام همان «پیشوا» است.