پرسش_و_پاسخ
سوال:
برای زیاد شدن شوق به عبادت در وجودمان چه کنیم❓
پاسخ استاد الهی👇
✳️طبق روایات، عامل اصلی کم شدن میل به عبادت -که شاید منشأ عوامل دیگر هم باشه– میل به دنیاست.
✳️هر اندازه که توجه و عُلقِهی ما به دنیا بیشتر بشه، شیرینی عبادت در نظرمون کمتر میشه.
✳️خداوند بین این دو توازنی برقرار ساخته. مثلا وقتی به زیارت عتبات یا مشهد مشرف میشید، همین دوری موقتی شما از خانه و سایر تعلقاتتون باعث میشه لذت عبادت رو بیشتر بفهمید.
⚫️«حُبُ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِ خَطِیئَهٍ»؛ اگه حب دنیا در وجود انسان غلیان پیدا کنه، معنویات افت میکنه.
لذا خداوند دنیا رو در مقابل آخرت قرار داده؛
اما ما دنیا رو در کنار آخرت میبینیم و به اصطلاح هم خدا رو میخواهیم و هم خرما را.
✳️آیا نمیبینید افرادی که دارای مقامات معنوی و زهد هستن انزوا و دوری از دنیا رو اختیار کردهن و نام و نشانی ندارن⁉️
نمیشه که شما فرد معروفی باشید و همه شما رو بشناسن و به شما توجه داشته باشند، در عین حال، مورد عنایت خدا و ملائکه هم باشید.
انبیاء اینطور نبودهاند.
✳️لذت عبادت با داشتن تعلقات دنیایی سازگار نیست و ما باید بین دنیا و آخرت یکی رو انتخاب کنیم.
البته طبق روایات اگر دنبال آخرت باشیم، دنیایمان هم تامین میشه، اما اگه تمام توانمان رو صرف دنیا کنیم، مسلّماً از آخرت باز میمونیم.
✳️انسان خودش متوجه میشه که آیا فقط دنبال دنیاست یا نه.
یکی از علائمش اینه که نماز در زندگی او امری فرعی میشه؛ یعنی نماز او بدون خضوع، خشوع، وضوی خوب و بکاء هست. وقتی سلامِ آخر نماز را میده، در واقع با تمام افکار دنیایی که در حین نماز به آنها مشغول بوده ، خداحافظی میکنه.
✳️آقایی میگفت ما چیزهایی را که گم کرده بودیم، موقع نماز خوندن پیدا میکردیم؛ چون در نماز حواسمون جمع بود؛ نماز نوری دارد که با آن، اشیاءِ گم شده پیدا میشه. انسان در وجودش حس میکنه که وقتی علاقهاش به دنیا بیشتر میشه، میلش به آخرت کم میشه.
✳️کمترین مقداری که انسان میتونه به وسیلهی آن رابطهاش رو با آخرت حفظ کنه، اینه که روزانه یک جزء قرآن قرائت کنه ، نمازهاش رو در اول وقت بهجا آورد و پانصد صلوات بفرسته.
اگر کسی این سه کار را انجام بده، نوعی ارتباط با آخرت در وجودش باقی میمونه.