زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
انسان بین مبدأ و معاد
یکی از پیچیده ترین مسائلی که توجه همه دانشمندان دنیا و بلکه همه افراد را به سوی خود جلب نموده و در حقیقت گمشده اصلی انسان‌ها و همه مکتب‌های جهان است، هدف از آفرینش است.
اصولا هستی یعنی مجموعه آسمان‌ها و زمین و همه موجودات. این ها به چه منظوری آفریده شده اند؟ و از همه مهم‌تر انسان به چه منظور خلق شده؟
آیا آفرینش هدفی متعالی را تعقیب می‌کند یا همانند سنگ آسیاب سرگردان به دور خود می چرخد؟
آیا انسان از خاک برخاسته و دوباره به خاک بر می گردد و نابود می شود؟
و یا این‌که به سوی بی نهایت گام برمی‌دارد؟
در حدیثی امام علی(ع) می‌فرماید:
رَحَمَ اللهُ امرءً عَرَفَ مِن أین و فی أین و إلی أین
خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته است و به سوی کجا می رود.
انسان باید درباره مبدأ و معاد خود معرفتی کسب کند تا هدف از زندگی را بداند و چگونه زندگی کردن را بیاموزد. اگر هدف خلقت خود را بداند، بر اساس آن و برای رسیدن به هدف خلقت و آفرینش، زندگی خود را تنظیم می‌کند و راه سعادت خویش را می یابد.
روزها فکر من این است و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنماز کـجا آمـده ام آمـدنم بـهر چـه به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنممانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا یا چه بوده است مراد وی از این ساختنمآن‌چه از عالم عِلوی است من آن می گویم رخت خود باز بر آنم که همان جا فکنممرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنمکیست آن گوش که او می شنود آوازم یا کدام است سخن می کند اندر دهنمکیست در دیده که از دیده برون می نگرد یا چه جان است نگویی که منش پیرهنمتا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنممی وصلم بچشان تا در زندان ابد به یکی عربده مستانه به هم درشکنممن به خود نامدم این‌جا که به خود باز روم آن که آورد مرا باز برد تا وطنمآری! کاملا پیداست که این رشته سری دراز دارد و در یک بحث مختصر نمی‌گنجد.
این بحث دو مرحله دارد:
۱ـ آیا کل هستی و آفرینش هدفدار است یا خیر؟ و اگر هدفدار است آن هدف چیست؟
۲ـ هدفداری در انسان، یعنی هدف از خلقت انسان چیست؟