حرکت به سمت کوه قاف

حرکت به سمت کوه قاف
عطار نيشابوری در كتاب منطق الطير منازل سير و سلوك را به اين صورت به تمثيل در آورده:
تعدادی از پرنده ها تصميم گرفتند كه به سوی كوه قاف حركت كنند و اين تصميم را عملی كردند اما در ميان راه عده ای از پرندگان آب و دانه ای ديدند و در همان‌جا متوقف شدند و ديگر به حركت ادامه ندادند، عده ای ديگر جلوتر رفتند اما با ديدن درختان سرسبز و نهرهای جاری و آب و دانه، اسير اين زيبایي‌ها شده و از رفتن باز ماندند. هر چه از سفر مي گذشت از تعداد پرنده ها كم‌تر شد و در نهايت، تنها سی پرنده به هدف و سر منزل اصلی يعنی كوه قاف رسيدند كه اين پرنده ها سيمرغ نام گرفتند.
انسان‌ها نيز برای رسيدن به هدف اصلی سوار بر قطار زندگی هستند اما هركدام در مقصدی متوقف و مشغول امور دنیا می‌شود و عده اندکی به هدف و سر منزل مقصود مي‌رسند. مانند کسانی که زرق و برق دنیا آنان را به فراموشی مقصد و معاد مبتلا می کند.
انسان زمانی كه سیر نزولی خود را از مبدا آغاز می کند، بايد بر صراطی كه خداوند برای او ترسيم كرده حركت كند؛ زیرا با اندك انحرافی از اين صراط، گمراه و در چنگال شیاطین انس و جن گرفتار خواهد شد. بنابراین بايد راه اشتباه رفته را بازگردد تا دوباره در مسير صراط و حقیقت قرار گيرد که این بازگشت بسیار دشوار خواهد بود. پس باید مواظب باشد تا از صراط منحرف نشود.
الحمدلله