چقدر در عالم برزخ می مانیم؟

چقدر در عالم برزخ می مانیم؟
قرآن می فرماید:
^{وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ}
پيش رويشان برزخى است تا روزى كه برانگيخته مى‏شوند.
ماندن در عالم برزخ بستگی به تاریخ ورود دارد؛ کسی که زودتر رفته باشد، توقف بیش‌تری دارد؛ اما خروج همه از برزخ همزمان است. به هر حال رفتن و ماندن در عالم برزخ برای هر انسانی متفاوت است.
ماندن در این دنیا محدود است؛ هرچند زیاد باشد. هم اکنون که عمرهای طبیعی تقریباً هفتاد سال است و اگر به ۸۰ رسد شبیه به ماشین فرسوده ای خواهد بود که دائم استهلاک دارد و هر مرتبه جزئی از آن نیاز به تعمیر دارد تا این‌که کار به جایی می رسد که باید آن ماشین را از رده خارج کرد. جسم انسان نیز شبیه ماشین است. بالاخره روزی فرا می رسد که فرسوده می شود و دیگر قابلیت ماندن در این دنیا را ندارد.
اما زندگی برزخ نسبت به دنیا طولانی تر است؛ همچنان‌که زندگی دنیا نسبت به زندگی در رحم مادر طولانی تر بود، اما باز وقت و زمان محدودی دارد و بعد از آن مرحله ما دوباره متولد می شویم؛ یعنی بار دیگر باید از آن مرحله بمیریم تا این‌که دو باره متولد گردیم. و از زندگی برزخی نیز بار دیگر خارج شویم و همگی به عالم اخروی که همان حیات ابدی است وارد می شویم. یعنی آخرین تولد، تولدی است که دیگر مرگی به دنبال ندارد. و سرنوشت انسان در این چهارمین زندگی(قیامت) نیز نتیجه عمل و زندگی دنیای اوست.
البته در زندگی برزخی باز هم تکاملی وجود دارد. اگر انسان مثلاً عبادتی مانند نماز یا روزه ای از او فوت شده و یا حجی بر گردنش باشد، هنوز فرصت است که بازماندگان برای او اعمالی را به جا بیاورند و بعضی از اعمال هم که انسان در دنیا انجام داده است پرورش یافته و آثار آن اعمال چه عمل خوب و چه بد در عالم برزخ به او می رسد؛ زیرا دنیا مزرعه آخرت است، هر چه این جا بکاری آن‌جا درو خواهی کرد.
عامه مردم کسانی هستند که گناهکارند و زندگی آن‌ها در عالم برزخ رو به تکامل می رود؛ چراکه ممکن است در رابطه با برخی اعمال، نقایص برطرف شود و جزای بعضی از اعمال را درعالم برزخ ببیند و خداوند آن انسان را از آن گناه پاک کند.
به هر حال علم و شناخت ما به عالم ماوراء طبیعت محدود است؛ زیرا خداوند مخلوقات بسیاری در این دنیا و عالم مادی دارد که هنوز بشر آن‌ها را نشناخته و مجهولات بشر بیش‌تر از معلومات اوست. به عنوان مثال در باره آسمان و ستارگان و کهکشان‌ها، و نیز عظمت خلقت هنوز هم علم بشر بسیار اندک است. پس چگونه ما می توانیم درباره ماوراء طبیعت و عالم برزخ و حقایق موجود در آن علم پیدا کنیم؟!
و این اندازه هم که از قرآن و احادیث برای ما بیان شده به قدر فهم بشری است و صرفا بدین جهت است که ما بدانیم مسافریم و به کجا می رویم. و مانند زمانی نباشد که ما از مادر متولد شدیم ولی محیط دنیا و حتی پدر و مادر خود را نمی شناختیم و نوزاد باید آن‌قدر به مادرش عادت کند تا این‌که چهره او را بشناسد.اما سرنوشت بشر در عالم برزخ به دست خودش است. انسان می تواند از همین حیات دنیوی، خودش را برای حیات برزخی و اخروی آماده کند.