الهامات خداوند در موجودات

الهامات خداوند در موجودات
در ادامه خطبه حضرت میفرماید: « و له الشکر علی ما الهم» ما الهم اشاره به نعمتهای باطنی و معنوی است یعنی قابل اشاره حسی نیست مانند انواع الهامات و تکریمهائی که در مراتب هستی قرار داده از نباتات و حیوانات ، زیرا نبات هم در حد خود الهاماتی دارد ، مثلاً درختانی که شاخ و برگ دارند برای اینکه نور آفتاب به آنها برسد کج میشوند و هکذا الهامات تکوینی در نبات است .

الهامات تکوینی در حیوانات
هر حیوانی الهاماتی باو در زندگی داده شده است ، در حیات الحیوان نوشته هر حیوانی هر نوع مرضی باو برسد خودش دوایش را ملهم است ، میفهمد که دوای او چیست و بدنبال دوای خودش میرود.
نظری به الهاماتی که در حیوانات است ، به بچه گوسفند کی الهام کرده که گرگ دشمن توست ، از او باید فرار کرد ، یا به حیوانات کی الهام کرده که کدام علف نافع و کدام مسموم است جز همان الهام تکوینی الهی ، زنبور عسل را کی الهام کرد که آن گونه خانه بسازد و اینکه بنشیند بر گیاهان معطر که بتواند از آن مایع عسل پیدا گردد . آیا غیر از الهام خداوند و رب اوست ؟. یا نقش مسدسی کندو و خانه اش را که میکشد، مهندسی را ، استادی را کی یادش داده ؟ آیا به مکتب رفته ؟ قرآن در سوره نحل میفرماید:
وَأَوْحَىٰ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا
پروردگارت به زنبور عسل الهام کرد که: از کوه ها و درختان و آنچه [از داربست ها] که می افرازند [برای خود] خانه هایی بساز
ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا
آن گاه از همۀ محصولات [و میوه ها] بخور، پس در راه های پروردگارت که [به الهامِ او برایت] هموار شده برو
يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿٦٩﴾
از شکم آن [شهدی] نوشیدنی با رنگ های گوناگون بیرون می آید که برای مردم مایۀ درمان است، مسلّماً در [این امورِ مربوط به زنبور عسل] برای مردمی که تعقل می کنند نشانه ای [بر قدرت، رحمت و ربوبیت خدا] است«۶۹»
همینطور می بینید که هر حیوانی تکویناً هدایت شده بآنچه برای او خلق شده و نفع و ضرر خود را تشخیص میدهد ، بنفع خود نزدیک و از ضرر دوری میکند.
اینها نعمتهای ظاهری است که حضرت زهراء(س) در این جمله مبارکه یادآوری میفرماید.«الحمد لله علی ما الهم» .

الهامات خاص برای مؤمن
گفته شد هر حیوانی آنچه لازم دارد باو الهام میگردد ، ولی خصوص بشر یک زیادتی دارد و آن شامل عموم نمیشود بلکه افراد مؤمن که از راه نفس و هوی نفس فرار کردند ، یعنی حاضر شدند که اطاعت خدا کنند نه نفس و هوی ، به آنها عنایات خاص عنایت میشود.
امّاره مبالغهء در امر است کسیکه بنا گذاشته تابع نفسش باشد بآنها کاری نداریم ، «البته همه انسانها هم برای زندگی عادی خود دارای الهاماتی هستند و راه خیر و شر را تا حدودی فطرتاً تشخیص میدهند». یعنی برای انسان یک الهامهای عام است و یک الهامات خاص برای آنهائیکه بنا گذاشته اند هر چه رضای خداست انجام بدهند ، اگر اینطور شدند خدای عالم هم متصل بآنها الهام میفرماید و دلشان محل الهام خدا میشود «و الهمها فجورها و تقویها » شمس آیه ۸ )
نفس ملهمه ای که شنیده اید این است که هر کس بنا گذاشته با نفس خود مخالفت کند نه اینکه هر چه نفسش اقتضا کند بجا آورد. مثلا همانطور که نشسته ملهمه میگردد برود فلان کار خیر را انجام بدهد، فلان دعا را بخواند متصل الهام میشود و همچنین در پرهیز از شر، بدلش میگذرد فلان جا نرود بعداً میفهمد اگر رفته بود گناهی مرتکب میشد ، بدلش میگذرد فلان کار را نکن بعداً میفهمد در شری و فسادی واقع میشده است.
این الهامات خیلی قیمتی است ، لکن همه قابلیت این الهامات را ندارند بلکه آنهائی که بنا گذارند مخالفت هوی و هوس کنند . قرآن می فرماید : «وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ » ﴿١٧سوره محمد ﴾
و آنان که هدایت یافته اند خداوند بر هدایتشان افزوده، و روحیۀ اطاعت از حق و ترک محرّمات را [به تناسب هدایتشان] به آنان عطا کرده است