الهام الهی چیست؟/چگونه می توان الهام الهی را دریافت کرد؟

الهام الهی چیست؟
حضرت از بین نعمتهای و هدایتها و عنایتهای الهی شکر بر الهام را بیان میفرماید.، الهام بعد از وحی، دومین ارتباط خداوند با مخلوقات خویش، به ویژه با انسانهاست. محل دریافت آن قلب است، که پروردگار متعال علم و آگاهی های لازم را در هر موردی اعم از فهمیدن و درک نمودن، شناخت ، تصمیم گیری، کشف مجهولات، تفسیر رازها و پیامهای دریافتی، و بطور کلی برای رساندن انسان به معلومات و یادآوری حقایق فراموش شده، وی را مورد عنایت خود قرار می دهد و آنها را بر قلب او می افکند و او را آگاه می سازد.
و حتی می توان گفت که دانشمندان در هر رشته و فنی از طریق الهامات الهی به کشف و یا معلومات لازم توفیق می یابند. بنابراین در مورد وسیله دریافت الهام های الهی باید دید از چه راهی در اختیار انسان قرار می گیرند.
چگونه می توان الهام الهی را دریافت کرد؟
در آیات و احادیث «قلب یا روح و روان انسان» همانند دستگاه گیرنده امواج رادیوئی تعریف شده است در این صورت لازم است کیفیت فعال شدن آن را یاد بگیریم ، که بوسیله کتاب آسمانی و رهبران الهی بصورت روشن ارائه شده. و خلاصه آنها این است: «رعایت تقوا و دوری از معصیت .
بعبارت روشن تر، بندگی خدا از روی آگاهی و معرفت و مقید شدن به اوامر و نواهی، و یا از دستورات او و حجتش اطاعت نمودن ، قلب را زنده و فعال می کند تا اینکه بتواند الهامات الهی را به خوبی دریافت کند».
قرآن بعداز چند قسم می فرماید: وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿٩﴾وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا. ⁽و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را(آفریده و) منظّم ساخته، سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است، که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده، و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! ).
بما دستور داده شده تحت تربیت قرآن و اهل بیت به تزکیه نفس بپردازیم، زیرا که نفس حالات مختلفی دارد. اماره …لوامه و    تا برسد به مطمئنه .و در نهایت نجات انسان به «قلب سلیم» است که خود فرموده است «الا من اتی الله بقلب سلیم» .
تزکیه پاک سازی درون است از هر صفت رذیله و هر چیزی که حائل بین انسان حقیقت الهی گردد. که گفته شده «قلب عرش رحمن است» و از غیر او آنرا پاک سازی کن.
آری رسیدن الهامات بدل راجع به کسانی است که بخواهند راه و روش بندگی خدا را طی کنند نه هرکسی ، کسیکه بنا گذارد که تزکیه نفس کند اینقدر باو الهام میشود تا مطمئن و تسلیم حق گشته بنفس مطمئنه برسد. در سوره فجر میخوانیم : [آن گاه خداوند به بندگانِ باایمانش خطاب می کند:] ای روح آرام یافته
 يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ﴿٢٧﴾ 
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً﴿٢٨﴾
 فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾ 
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾!« 
به سوی پروردگارت بازگرد! درحالی که [تو از او] خشنودی و [او هم از تو] خشنود است، پس در بین بندگان راستینم در آی ، و در بهشت ویژه ام وارد شو .
شکر میکنم خدای را بر آن الهاماتش بالعموم و بالاخص نسبت باهل ایمان که مستمراً عنایت میفرماید.
(حالا که راجع به قلب و الهام گفته شد و سعی در تزکیه نفس را ضروری دانستیم) به قسمت دیگری از خطبه.اشاره می شود.:
بخش دوم خطبه «توحید و خداشناسی» است که می فرماید:
و اشهدُ اَن لا اِلهَ الا اللهُ وحدَهُ لا شریکَ لَهُ
گواهی میدهم، که جز [الله] یکتا معبودی نیست. او تنهاست و شریکی ندارد
«کلمةٌ جَعَلَ الاخلاصَ تأویلَها»
[لا اله الا الله ] کلمه توحید است . که اخلاص را حقیقت آن قرار داده است، [یعنی همه کارها را فقط برای خدا انجام دادن، تنها او را مؤثر واقعی دانستن، و او را تنها معشوق خویش فهمیدن، و دل را از غیر او خالص نمودن و به پروردگار یکتا متصل کردن، پس اخلاص حقیقت کلمه توحید را بر عهده گرفته است] .
حضرت زهراء(س) توحید را تعریف می کند و می فرماید: [لا اله الا الله] کلمه ای است که خالص کردن عقیده به خدای متعال، حقیقت آنرا روشن می سازد. یعنی اگر به این مطلب، با دقت توجه کنیم حقیقت خود را نشان می دهد.
چون [لا اله] همه معبودها و محبوب ها، کنار گذاشته می شود و برای هیچ چیزی در« دل انسان»، جایگاهی نمی ماند تا محبوب و یا مورد ستایش او قرار گیرد. [الا الله] جز خدای یکتا.
و معنای [تاویل].این است که انسان در اثر یافتن «آگاهی و معرفت کامل»، حقیقت را از پشت الفاظ و کلمه ها درک می کند. چنانچه در آیات قرآن آمده است تاویل آیات را جز خدا و آنهائی که در علم و آگاهی راسخند و به قطعیت رسیده اند، نمی دانند.
بنابراین [لا اله الا الله] شکل گیری و تحقیق اخلاص است و اگر «کسی دل خود را از گناه پاک سازد» به شایستگی لازم دست می یابد. خدای متعال نور علم را بر دلش می افکند، تا حقیقت را از نزدیک مشاهده نماید، و باور کند که در عالم هستی «جز پروردگار متعال، مؤثری وجود ندارد» و با تمام وجود بگوید: «لا شریک له».
[لا شریک له] شریکی برای او نیست و این معنا را کسانی که به محبت شدید، و عشق واقعی رسیده اند درک می کنند، چون معشوق واقعی برای عاشق یکی بیش نیست و هرگز عاشقی را نمی توان یافت که برای دو معشوق عشق بورزد، و نفی شریک به همین معنا باز می گردد.
و ضمَّنَ القلوبَ مَوصُولَها،
دلها را موظف ساخته، که به آن پیوند پیدا کنند.
خداوند قلب انسان را جایگاه خود آفریده است که در قرآن آمده «دلها با یاد خدا آرامش می یابند» و نیز در حدیث آمده: « قلب حرم و خانه خداست » .
و حضرت زهراء(س) می فرماید: خالق متعال دل ها را، مکلف و متعهد ساخته، که به [الله] وصل شوند، چون «تنها وسیله ارتباطی انسان با خدا و عالم غیب، قلب اوست» زیرا اگر قلبها، از غبار شرک و گناه، پالایش شوند، آئینه شفافی برای نشان دادن حقایق توحید خواهند شد.
«و اَنارَ فی الفِکرِ مَعقُلَها»
با تعقل و اندیشیدن، فکر انسان را، روشنائی بخشیده است.
یعنی هر مقدار، تفکر او در مورد کلمه [لا اله الا الله] فعّال شود تا اینکه به جایگاه اصلی [الله] در مورد آفریده هایش معرفت پیدا کند، در این صورت درخشش آن را در خودش احساس می نماید .
و بعبارت ساده تر: هر مقدار در باره خدا و یافتن راه بندگی و اطاعتش اندیشیده شود، روز به روز
«عقل و خرد انسان رشد و کمال» می یابد، یعنی انتخاب و تصمیم خودش را، بدین وسیله روشن می سازد. چون او را از وابستگی به مخلوقات عاجز و ناتوان آزاد کرده ، و به سوی خودش که علت و سرچشمه اصلی، همه چیز است رهنمون می شود.