ایمان چیست؟

ایمان چیست؟
ایمان یعنی، باور و یقین داشتن به خدای متعال، و از ماده [اَمَنَ] است که آرام گرفتن و آسوده شدن را، نیز با خود دارد و از کارهای قلب است، زیرا «دل انسان» باید به خدا باور کند وقتی که دل جایگاه و حرم خدا گردید اعضای بدن هم تابع آن می شوند و روی همین قاعده فعالیت و کارهای آنها هم در پوشش ایمان واقع می شود.
بنابراین: ایمان، یعنی متصل شدن قلب به آن مرکزی که خود از آنجا برخواسته است و توحید و یگانگی در اعتقاد، وی را در تمام زمینه ها، اعم از گفتار، کردار، رفتار و… در یک حالت قرار می دهد و اجازه نمی دهد، که او در دو چهره ظاهر شود چون بر خلاف ایمان است.
مثلاً چهره مثبت و ایمانی و پسندیده، نیروی معنوی ویژه ای لازم دارد که از ایمان تغذیه می نماید، و اگر کسی واقعاً مؤمن نباشد، در نگهداری چهره مثبت و ایمانی خویش دچار دلهره و اضطراب شدید روانی می شود و خود را در فشار سخت می بیند.
برای همین است که شرک ورزیدن، دل بشر را به دو جهت مخالف بکار می گیرد، و در هر لحظه این دل به دو سو باید نظر کند.
پس خاصیت ایمان این است که دل را از دوگانگی و شرک نجات دهد، بخاطر این که مؤمن شدن یعنی تمام حقایق را پذیرفتن، و از باطل فاصله گرفتن پس با ورود ایمان دل انسان از اصلی حیران و سرگردانی [شرک] پاکیزه می شود.