أنان كه باختيار خود بیراهه رفتند

أنان كه باختيار خود بیراهه رفتند
و اما كسى كه پرونده اعمالش را به دست چپش دهند :
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴿٢٥﴾ وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ﴿٢٦﴾ يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿٢٧﴾ مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ ﴿٢٨﴾ هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ﴿٢٩﴾ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿٣٠﴾ ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿٣١﴾ ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿٣٢﴾ إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ
مى‏گويد :
اى كاش پرونده‏ام را دريافت نمى‏كردم ،«۲۵» و نمى‏دانستم حساب من چيست ؟«۲۶» اى كاش همان مرگ اول [كه مرا از دنيا به آخرت انتقال داد] كارم را يكسره مى‏كرد [و در نيستى ابد قرارم مى‏داد ، ] «۲۷» ثروتم عذاب را از من دفع نكرد ،«۲۸» قدرت و توانم از دست رفت .«۲۹» [فرمان آيد] او را بگيريد و در غل و زنجيرش كشيد ،«۳۰» آن گاه به دوزخش دراندازيد ،«۳۱» سپس او را در زنجيرى كه طولش هفتاد ذرع است به بند كشيد ،«۳۲» زيرا او به خداى بزرگ ايمان نمى‏آوردهز
به هر حال هر دو گروه سرنوشت خود را با اختیار و اراده خود انتخاب کردند و هیچ اجباری در کار نبود.
همانطور که در سوره واقعه راجع به نعمتهای بهشتیان می فرماید : این ها پاداش آنها است به آنچه عمل کردند.
و پيشى گيرندگان [به اعمال نيك] كه پيشى گيرندگان [به رحمت و آمرزش] اند ،«۱۰» اينان مقربان‏اند ،
«۱۱» در بهشت‏هاى پر نعمت‏اند .«۱۲» گروهى بسيار از پيشينيان ،«۱۳» و اندكى از پسينيان ،«۱۴» بر تخت‏هايى زربافت ،«۱۵» در حالى كه روبروى يكديگر بر آنها تكيه دارند .
عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿١٥﴾ مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿١٦﴾
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾ بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿١٨﴾ لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ﴿١٩﴾ وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾ وَحُورٌ عِينٌ ﴿٢٢﴾ كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿٢٥﴾ إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿٢٦﴾ واقعه
نوجوانانى هميشه نو جوان همواره [براى خدمت] پيرامونشان مى‏گردند ،«۱۷» با قدح ها و كوزه‏ها و جام هايى از باده ناب و پاك ،«۱۸» كه از نوشيدنش نه سردرد گيرند ، و نه مست و بى‏خرد شوند ،«۱۹» و ميوه‏ها از هر نوعى كه اختيار كنند ،«۲۰» و گوشت پرنده از هر گونه‏اى كه بخواهند ،«۲۱» و حوريانى چشم درشت ،«۲۲» هم چون مرواريد پنهان شده در صدف ؛«۲۳» پاداشى است در برابر اعمالى كه همواره انجام مى‏دادند .«۲۴» در آنجا نه سخن بيهوده‏اى مى‏شنوند ، نه كلام گناه‏آلودى ،«۲۵» مگر سخنى كه سلام است و سلام .
آری می فرماید : جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ «پاداشى است در برابر اعمالى كه همواره انجام مى‏دادند».