نكته ها

نكته ها
*هدايت چند گونه است:
گاهی هدایت فطری است. چنانچه قرآن می فرماید: «فالهمها فجورها و تقواها» ^{خداوند به ن}فس بشر ، خیر و شرّ را الهام کرد.
نوع دیگر، هدایتی است که از طریق تحصیل، تعقّل، مشورت، تجربه، و مطالعه به دست می آید.
و نوع سوم، هدایتی است که از راه تبلیغ و ارشاد انبیا صورت می گیرد.
*تشکر گاهی قلبی است، یعنی همه نعمتها را از خدا بدانیم ؛ و گاهی عملی است ، باین معنا که انسان نعمت های خداوند را فقط در راه حق مصرف کند . و گاهی زبانی است ، یعنی انسان «الحمدلله ربّ العالمین»، را بر زبان جاری کند .
*«سلاسل » جمع «سلسله» به معنای زنجیر و «اغلال» جمع «غُل» به معنای طوقی است که به گردن می نهند و «سَعیر» به معنای آتش افروخته است .
*«سلاسلاً و اغلالاً» یعنی زنجیر در پا و غُل بر گردن.
*امام صادق (ع) ذیل آیه «امّا شاکراً و امّا کفوراً» فرمودند: «عرفناه امّا آخذ ^{و اِمّا تارک »}
ما راه را به او معرفی کردیم، یا آن را می گیرد و یا رها می کند.
*انسان در مسیر بندگی و تشکر از خداوند، مرحله ضعیف یا متوسط را طی می کند ولی در طریق سرکشی و تمرّد مرحله ، مرحله بالایی را می پیماید. در شکر، شاکر است «نه شکور» ، ولی در کفر «کفور» است.
«امّا شاکراً و امّا کفوراً» یعنی در شکر او معمولی ولی کفر او توی است. به چند نمونه دیگر توجه کنید.

قرآن می فرماید:
«انّه لیؤوس» ^{انسان بسیار} مأیوس است.
«انّ الانسان لظلوم» ^{به راستی که انسان بسیار ظالم است.}
«کان الانسان عجولاً» ^{انسان موجودی عجول است.}
«کان الانسان قتوراّ» ^{انسان ، تنگ نظر است.}
«کان الانسان خلق هلوعاً» ^{انسان بسیار حریص و کم طاقت است.}
«اذا مسّه الشر جزوعاً» ^هنگامی که شرِّی به او رسد ، بسیار جزع و فزع می کند.
«انّ الانسان لربّه لکنود» ^{انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است}