ظاهر شدن حقیقت و باطن عمل

ظاهر شدن حقیقت و باطن عمل
نعمت های بهشتی بجز خواست و اراده اهل بهشت هیچ مؤنه دیگری لازم ندارد، همچنان^{که فرمود: «لهم ما یشاؤن فیها» (اهل بهشت هر چه را بخواهند دارند)}
این دو آیه تنعیم ابرار را بیان می کند، که چگونه از شراب بهشت و آخرت متنعم می شوند. و بعید نیست که این دو آیه در مقام بیان حقیقت عمل صالح آنان بر اساس تجسم اعمال باشد، و بفهماند وفاء به نذر و اطعام طعام برای رضای خدا، ظاهرش وفاء و اطعام طعام است؛ اما باطنش نوشیدن از کأسی که مزاجش کافوری است، آنهم از چشمه ای که لایزال خودشان با اعمال صالح خود می شکافند، و بزودی حقیقت عملشان در جنة الخلد برایشان ظاهر می شود، هر چند که در دنیا بصورت «نذر و اطعام طعام است » .
مؤید این معنا ظاهر جمله «یشربون » و جمله «یشرب بها» است که می فهماند «همین حالا مشغول نوشیدنند، نه اینکه در قیامت می نوشند»، و گر نه می فرمود «سیشربون»، و «سیشربوا بها» ، علاوه بر اینکه نوشیدن، و وفاء کردن، و اطعام نمودن، و ترسیدن، همه را در یک سیاق آورده ، و فرمود: یشربون،ـ یوفون ، ـ یخافون، ـ یطمعون، ـ ، و نیز ذکر تفجیر در جمله «یفجرونها تفجیرا» مؤید دیگری است ، برای اینکه ظهور دارد، در اینکه شکافتن چشمه و جاری ساختن آب آن را با اسباب این کار انجام می دهند، که همان وفاء، و اطعام، و خوف است، پس حقیقت این اعمال همان تفجیر عین است.