خلاصه مطالب

خلاصه :
«إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا »
اشاره به اينكه خوف بر أنان غالب است كه گویند می ترسیم از روزیکه تنگ و گرفته و بسیار سخت و دراز است .
گفته اند : قمطیر و قماطیر بمعنی حرارت شدید است و اشاره به شدت حرارت و درازی روز قیامت دارد.
و در اخرين أيه مورد بحث به نتیجه اجمالی اعمال نیک و نیات پاکی که ابرار دارند می فرماید :
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿١١
» پس خدا نگه‏دار آنان از آسيب و گزند آن روز است و شادابى و شادمانى به آنان عطا مى‏كند .
*ضمير «هم» در آیه عاید ابرار است ، دیگر از تفضلاتی که به ابرار مبذول می دارد این است که در روزیکه تمام مردم در «وله و اضطرابند» آنان در مقام امن و امان ، با صورتهای بشاش و با طراوت چنین روزی را استقبال می نمایند و شادمانند که مورد لطف و الطاف خداوند متعال واقع گردیده اند و از شرّ آنروز که پهن گردیده در امانند.
گفتیم که باتفاق بین جمیع فرق شیعه و سنّی است که این آیات در شأن عترت رسول اکرم (ص) و علی و فاطمه و حسنین (ع) است ؛ ولی مورد مخصّص نیست و عمومش شامل می گردد هر کسی را که متصف به چنین اوصافی هستند .
نظرة» به معنی طراوت و خرمی و شادابی خاصی است که بر اثر وفور نعمت و رفاه به انسان دست می دهد .
آری رنگ رخسار آنان در آن روز ، از آرامش و نشاط درونی آنان خبر می دهد.
تعبیر به «لقّاهم » از تعبیرهای بسیار جالبی است که نشان می دهد خداوند بزرگ از این مهمانهای گرانقدر با لطف خاصی استقبال می کند و آنها را که غرق شادی و سرورند ، در سایه رحمتش ای می دهد.
نکته قابل توجه:
دومین وصف ، و پنجمین وصف از اوصاف پنجگانه ، هر دو مسئله خوف است ، با این تفاوت که در اولی تنها سخن از خوف روز قیامت است ، و در دومی خوف از پروردگار است از روز قیامت. در واقع یکی گستردگی آن را می رساند و یکی گستردگی کیفی را.
صاحب المیزان می فرماید: محبت اهل بیت به خداوند در آه بعد مطرح شده که می گوید: «انّما نطعمکم لوجه الله» و منظور از «علی حبه »، اشاره به إذا است که در این صورت ، علاوه بر اخلاص، ایثار آنها نیز ثابت می شود.