بحثی راجع به فطرت
فطرت یا بعبارت دقیق تر فطرت انسانی از جمله مباحث قرآن کریم است که توجه و شناخت آن نه تنها به خود شناسی که نهایتاً به خدا شناسی منجر می شود .وجود فطرت خدادادی و غیر اکتسابی در انسان باعث ایجاد معرفت و گرایش خاصی نسبت به خداوند متعال در وجود انسان می گردد .
از نظر امام خمینی فطرت به معنای آگاهیها و گرایشهایی است که در بشر نهاده شده است . ایشان فطرتها و گرایشات مختلفی برای انسان ذکر می کنند که عبارتند از : فطرت بر اصل وجود مبدأ ، بر توحید ، بر استجماع ذات مقدس بر جمیع کمالات ، بر معاد ، وجود ملائکه و انزال کتب .
ایشان بعضی از این موارد را از احکام فطرت دانسته اند و بعضی دیگر را از لوازم فطرت می دانند .
امام همچنین از فطرتی که محکوم به احکام طبیعت نشده باشد و وجهة روحانیت و نورانیت خود را حفظ کرده باشد به فطرت مخمورة غیر محجوبه یاد می کند که در این شرایط در حالت «خیر» بوده و از جنود عقل محسوب می شود ، و در صورت توجه فطرت به طبیعت و محکوم شدن به احکام آن ، از آن به مخمورة محجوبه یاد می کند که از جنود جهل بوده و منشأ شرور محسوب می گردد.
مقدمه: باید توجه داشت بیان تعریف حقیقی از فطرت با در نظر گرفتن تمام حدود و ذاتیات آن برای شناخت مفهوم فطرت امکان پذیر نیست ولی می توان با بیان ویژگیها و احکام آن با مفهوم فطرت آشنا شد.