پذیرایی کنندگان در بهشت
سپس از پذیرائی کنندگان این بزم پر سر و صدا که در جوار رحمت حق در بهشت برین برپا می شود می فرماید:
وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿١٩﴾
و پيرامونشان نوجوانانى جاودانى [براى پذيرايى از آنان] مىگردند، كه چون آنان را ببينى پندارى مرواريدى پراكندهاند،
«ولدان» جمع ولید است یعنی پسران کوچک که از شدت لطافت و نورانیت گویا از روحانیین تجسم یافته اند ، وقتی بهشتیان آنانرا می بینند ، از شدت امعان و نورانیت و حُسن و زیبایی و جمالیکه در آنان پدیدار است گمان می کنند
که لؤلؤ و مرواریدند که بدور آنها می گردند.
بر گرد و اطراف بهشتیان نوجوانان جاودانی می گردند (بر آنها طواف می کنند) . هم خودشان در بهشت جاودانه هستند ، و هم طراوت و زیبائی و نشاط جوانی آنها جاودانی است و هم پذیرائی کردن از آنان