احصاء اسماء الحسنی

احصاء اسماء الحسنی

در احادیث فراوانی از شیعه و سنی از رسول خدا (ص) نقل است که خداوند نود و نه اسم دارد و هر کس همه را احصاء کند وارد بهشت می شود .

احصاء در لغت شمردن و حفظ و نگه داری در قلب است ، پس شمردن این اسماء فقط با الفاظ نمی تواند موجب سعادت ابدی باشد . پس شمردن در این جا ملازم با شناخت و تصدیق است .

شمردن اسماء الهی همراه شناخت و تصدیق ، همان ایمان است ، ایمانی که با معرفت هم توأم است و روشن است که عاقبت آن بهشت خواهد بود.

و اما اگر احصاء را تخلق به اخلاق مناسب آن صفات و یا تحقق به حقائق آن اسماء ـ یعنی ظهور کمال آنها در شخص و دیدن این که بروز این اسماء در خود و در جهان از خداست؛ بدانیم، لزوم بهشت کاملا روشن خواهد بود و چنین کسی بهشت به او مشتاق تر است و او خودش مرکز بهشت است.

پس روشن می شود که آثار احصاء اسماء در انسان :

اولاً : شناخت واقعی اسماء ملازم اعتقاد به خداوند و وجود آن اسماء است.

دوماً : شناخت اسماء کمالی است برای نفس، چون این علم از علومی است که در دنیا و آخرت راه شخص به سوی بهشت را روشن می کند چرا که همه عوالم بر اساس همین اسماء پایه ریزی شده اند و شناختن و هماهنگ شدن با آن ها هماهنگی با دستگاه خلقت است.

یعنی همان چیزی که خداوند از ما خواسته . و اما ، بسیاری از آن علوم که در دنیا مورد استفاده قرار می گیرند، فقط جنبه آلی دارند مثل فیزیک ، طب…و غیره که حد اکثر فقط در همین دنیا به کار می آیند.

سوم: شناخت اسماء موجب تخلّق و تحقّق به اسماء می شود که همان قرب به خداوند است. چون نفس انسان مانند آینه است و هر کدام از اسماء الهی که مورد توجه نفس قرار گیرد و در دوره ای و وقت و حال مناسبی در یاد شخص باشد، آثار آن اسم متوجه آن شخص می شود؛ یعنی آثار آن اسم از این شخص ظهور می کند. همانطور که حتی توجه به یک شخص هم می تواند اخلاق و رفتار آن شخص را به انسان منتقل کند.