شرح کوتاهی از دعای جوشن

توضیح کوتاهی راجع به بعضی از اسماء و صفات در دعای جوشن

یکی از عرفا در تفسیر دعای جوشن کبیرمی گوید : شما را به خدا، این دعا را از حصر و حبس رمضان آزاد کنید. این همه اسرار معرفتی در آن نهفته و کسی از آن خبر ندارد پس آنرا آموزش هفتگی کنید.

بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگى است .
(۱) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا كَريمُ يا مُقيمُ يا عَظيمُ يا قَديمُ يا عَليمُ يا حَليمُ يا حَكيمُ سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ .

خدايا از تو خواستارم به نامت، اى خدا، اى بخشنده، اى مهربان، اى گرامى، اى پايدار، اى بزرگ، اى ديرينه اى دانا، اى شكيبا، اى فرزانه، منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست، فرياد رس فرياد رس، ما را از آتش برهان اى پروردگار من.

شرحي ساده بر بعضي از أسماء

«اللهم انی اسئلک باسمك » یعنی خدایا من به اسم تو از تو سوال می‌کنم که اگر این اسمائی كه “سمیت بها نفسك” یعنی خودت را به این اسما خواندی و در این اسماء جلوه کردی نبود، هیچ کس نمی توانست او را بخواند.

اگر خداوند تبارک و تعالی به این اسماء جلوه نکرده بود و نور مقدس او تنزل نکرده ، و اگر این اسماء پیدا نشده بود و در صبح ربوبی، در همان حالت وحدت و بساطت محض باقی مانده بودلإ خدا به چه خوانده می‌شد؟

 أسماء الله بر اثر تنزل و جلوه به ظهور رسيدند

اسماء و صفات الله در تنزل از هم منفک و جدا جدا شدند و به صورت اسماء درآمدند. حقیقت این اساس ما قبل از تنزل ، در کنه و صبح ذات مقدس او بودند ولی نه به صورت جدا بلکه به صورت واحد بسیط محض. واحد بسیط محض برای ما ابدا قابل تصور نیست چه برسد به اینکه قابل خواندن باشد.

اگر ذات مقدس در این اسماء تنزل و جلوه نکرده بود، اصلا ارتباطی وجود نداشت؛ چون ذات مقدس در مرتبه ذات اسمی ندارد اما وقتی انوارش تنزل و جلوه کرد، از جلوات او اسم پیدا شد.

اسماء از لحاظ رتبه بعد از ذات قرار دارند و اگر این أسماء نبودند، او هرگز شناخته و خوانده نمی‌شد لكن خداوند خودش را به آن اسماء نامید یعنی جلوه کرد و جلوات الهی همان اسماء الهی شدند.

 اسم و اسم الاسم

حقیقت اسم به صورت ذوات خارجیه است و اسماء مکتوب در متن دعاها در واقع اسم الاسم هستند. اسماء حقیقی الهی ذوات خارجی هستند. پس حقیقت اسماء در خارج است و همه موجودات اسماء الهی هستند و حتی یکی از موجودات هم تکراری نیست .
پس موجودات خارجی اسماء هستند که اگر خدای تبارک و تعالی جلوه ای در جانت بکند، به هر موجودی که در عالم نگاه کنی آن را اسمی از اسماءالله می بینی.

تمام این ها موجودات خارجی و از اسماء الله هستند و تمام موجودات دلالت بر او دارند.

*«اللهم انی اسالک باسمک یا الله» خدایا ، تو را به اسمائت می خوانیم و خواندن اسماء لفظی دل را روشن می کند و اسماء حقیقی را برای انسان تداعی می کند. وقتی که اسمی را صدا می زنند ، همان حال نورانی که در دل پیدا می شود آن حال تداعی بخش اسم حقیقی است که بر شما جلوه می کند و در خارج هم باید در اعمالتان دیده شود.

لذا کسی جوشن کبیر را واقعاً می خواند که به این فرازها عمل کند و عمل کردن به آن در خارج برخورد صحیح با موجودات است.
و فهمیدیم که این اسمائی که در دعا می خوانیم اسم الاسم است. یعنی این کلمه «الله» لفظ اسم «الله » است.

اسم «الله» اسم جامع است؛ که اسم اعظم الهی هم در آن است و همه اسماء در این اسم فشرده است . این اسم وجود خارجی هم دارد که وجود خارجی آن «انسان کامل » است . که وجود حقیقت محمدیه (حضرت محمد ص رسول الله است ) انسان کامل مظهر اسم «الله» است.

خواندن خدا به لفظ «الله» آسان است ولی اگر در خارج بخواهیم خدا را به اسم الله بخوانیم، ما اهلش نیستیم. ما بعضی اسماء جزئی الهی را می توانیم بخوانیم .

این اسم الله را کسی نمی تواند بخواند. این اسم اعظم است. اسم اعظم در الله است. الله اسم جامع و فشرده همه اسماء است.

چه بگویی الله یا چه همه این اسماء را صدا بزنی. الله اجمال است و اسماء دیگر تفصیل آن است و هیچکس هم جز چهارده معصوم نمی توانند آن را بخوانند چون خودشان مظهر این اسم هستند و خدا را به این اسم می شناسند.