خلاصی از نار و آتش

عبارت ، «سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ» که بعد از هر بند خوانده می شود تسبیح است. و بندهای اسماء نوعی تحمید هستند ؛ معنای این تسبیح این است که خدایا ، من به تو پناه می برم و از تو کمک می جوییم که مرا از آتش خلاص کنی.

و آتش هم اعم از آتشی است که بدن را می‌سوزاند، و آتشی که روح را می سوزاند که همان فراق محبوب است، و خلاصی خواستن از این نوع آتش سزاوارتر است.

آتش فراق عجب آتشی است، جرقه‌ای از آن آتش جهنم است که خلق را می سوزاند. اولیاء خدا می فهمند ریشه آتش جهنم از کجا است . این معنای «خلصنا من النار یا رب» معنای خالص تری است که خدایا، به تو پناه میبریم. ما را از آتش فراق نجات بده .

جوشن کبیر صحبت محبوب است

این دعا خیلی خالص و ناب است و هیچ صحبتی جز صحبت محبوب در آن نیست .

مرحوم صدرا ره ، این دعا را در قنوت نماز شب از حفظ می خواندند. خدا باید حلاوت ذکرش را به دل بچشاند تا انسان بفهمد که اولیاء خدا از اسماء چه بهره هایی می برند.

اگر دل پاک شده باشد و نوری از توحید در دل تابیده باشد ، هر یک از اسماء با دل انسان چه کارها که نمی کند. وقتی او به این دعا برخورد می کند، مثل شخصی است که به بوستان بزرگی رسیده ، و هر بخشی از آن بوستان پر از گلهای رنگارنگ است .

در این اسماء یک اسم بی رنگ تجلی دارد که آن اسم اعظم است و به دنبال آن نگردید که بدانید آن اسم کدام یک از اسماء است، چون معنای «اسم اعظم در این دعا » این نیست که هر کسی همه این دعا را خوانده باشد پس اسم اعظم را هم در این اسماء خوانده است بلکه آن اسم بصورت کلمه نیست.