زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
۲۱ـ «یا خیر الغافرین» (ای بهترین بخشندگان و پوشندگان خطاها).
بهترین بخشندگان، هم از جهت اینکه خداوند بیشتر از همه می‌بخشد؛ بدون اینکه صبرش کم شود، و هم اینکه وقتی بخشد، جایزه و هدیه هم عطا می فرماید؛ منظور از جایزه ؛ اینجا تبدیل سیئات به حسنات است . در سوره الفرقان آیه ۷۰ می فرماید:
إ«مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا» مگر آن كسان كه توبه كنند و ايمان آورند و كارهاى شايسته كنند. خدا گناهانشان را به نيكيها بدل مى‌كند و خدا آمرزنده و مهربان است.
«آنان » خداوند بدیهایشان را به حسنات تبدیل می کند» و این تبدیل شدن بدی ها به خوبی ها خود علت ظریفی دارد و آن این است که چنین شخصی دچار عُجب نمی شود، در حالی که شخص عابد ممکن است به چاه عجب بیفتد. چنین شخصی اصلاح شده اما همیشه شرمسار بدی قبلی خود است.
کارهای خدا، همه یک نوع خصوصیت تکوینی دارند، و در مورد یاد شده کسی که بخشیده شده و سیئاتش تبدیل به حسنات شده ، خود را همیشه مدیون خداوند می‌داند نه طلبکار؛ لذا به بهشت می رود.
سخت گرفتن خدا شبیه قهر کردن پدر و مادر است که به کودکشان دعوا می کنند و ظاهراً طردش می‌کنند که برود و پشیمان شود و برگردد، و در آخر به او جایزه هم می‌دهند!
در احادیث قدسی هست که «ای داوود گناهکاران را بشارت ده و صدیقین را بترسان، بشارت به اینکه هیچ گناهی بزرگتر از عفو من نیست [که غیرقابل بخشایش باشد] و صدیقان را بترسان از اینکه خود پسند شوند که هیچ بنده ای نیست مگر اینکه اگر پای حساب باشد هلاک می شود.»
