بشارت به اهل ایمان

بشارت به اهل ایمان
« إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ ^»
در این آیات به شرح حال مؤمنین راستین باز می گردد که در آغاز این مقایسه از آنان شروع شد.
کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند. باغهای پر نعمت بهشت از آن آنهاست.
آری این گروه بر عکس مستکبران بی ایمان و گمراه کنندگان کور دل که نه آثار خدا را در جهان می بینند. و نه سخنان فرستادگان خدا را به گوش جان می شنوند.
اینها به حکم عقل و خرد بیدار و چشم بینا و گوش شنوا که خدا نصیبشان کرده هم به آیات الهی ایمان می آورند و هم در اعمال صالح خود آن را به کار می گیرند .
و چه جالب است که آنها «عذاب الیم» داشتند و اینها «جنات نعیم» و می فرماید:
« خَالِدِینَ فِیهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ^»
مهم اینکه این باغهای پر نعمت بهشتی برای آنها جاودانه است همیشه در آن خواهند ماند (خالدین فیها) این وعده مسلم الهی است، وعده ای تخلف ناپذیر (وعد الله حقّا) و خداوند نه وعدة دروغین می دهد و نه از وفای به وعده های خود عاجز است چرا که ( و هو العزیز الحکیم) او عزیز و قدرتمند و حکیم و آگاه است.
«نعیم» همه نعمتهای مادی و معنوی را شامل می شود (النعیم النعمه الکثیره) ،
و بدون شک غنا به طور اجمال از نظر مشهور علمای شیعه حرام است و شهرتی در سر حدّ اجماع و اتفاق دارد. بسیاری از علمای اهل سنت نیز بر این عقیده تأکید کرده اند. هر چند بعضی از آنها استثنائی بر آن قائل شده اند….
قرطبی در ذیل آیات مورد بحث در همین زمینه چنین می گوید.
غنای معمول در میان گروهی از مردم، هر گاه مشتمل بر اشعار عاشقانه درباره زنان، و توصیف زیبائیهای آنان، و ذکر شراب، و محرمات، دیگر باشد. همه علما در حرمت آن متفقند، چرا که مصداق لهو و غنای مذموم است. اما اگر از این امور خالی گردد، مختصری از آن در اعیاد و جشنهای زفاف جائز است.
در منابع اسلامی دلائل زیادی بر تحریم غنا در دست است، که از جمله همین آیه «و من الناس من یشتری لهو الحدیث.» و بعضی دیگر از آیات که طبق روایاتی از مصادیق غنا و یا بر غنا تطبیق گردیده در حدیثی از امام صادق فرمود: و اجتنبوا قول الزور فرمود قول الزور الغنا (سخن باطل همان غنا است)
«و الذین لا یشهدون الزور» منظور از آن غنا است. در تفسیر همین آیه لهو الحدیث امام باقر، و امام صادق، و امام رضا علیهم السلام. نقل شده یکی از مصداقهای «لهو الحدیث» را که موجب (عذاب مهین) است غنا معرفی کرده اند.
امام صادق علیه السلام.فرموده اند: «بیت الغناء لا تؤمن فیه الفجیعه، و لا تجاب فیه الدعوه و لا یدخله الملک (خانه ای که در آن غنا باشد، ایمن از مرگ و مصیبت دردناک نیست، و دعا در آن به اجابت نمی رسد. و فرشتگان وارد آن نمی شوند).
و نیز گفته شده «الغنا یورث النفاق و یعقب الفقر» غنا روح نفاق را پرورش می دهد و فقر و بدبختی می آفریند.
امام صادق علیه السلام فرموده اند: از جمله کسانی که ملعون و دور از رحمت خدا شمرده است زن خواننده و کسی است که اجرتی به او می دهد و کسی که آن پول را مصرف می کند. «المغنبه ملعونه، و من اداها ملعون و آکل کسبها ملعون ، الغنا ینبت النفاق فی القلب کما ینبت الماء البقل.». غنا روح نفاق را در قلب پرورش می دهد همانطور که آب گیاه را.
روی هم رفته روایاتی در این زمینه نقل شده است که به حد تواتر می رسد به همین دلیل اکثر علمای اسلام فتوی به حرمت داده اند و علاوه بر علمای شیعه که تقریباْ‌ که در این سخن اتفاق نظر دارند ، تحریم آن از ابو حنفیه نیز نقل شده است ؛ و هنگامی که از احمد پیشوای معروف اهل سنت دربارة غنا سئوال کردند گفت: «ینبت النفاق» بروح نفاق می رویاند.
و نیز تصریح کرده است که شهادت اصحاب غنا قبول نیست، و این خود دلیل بر فسق آنها است. پیشوای دیگر اهل تسنن در پاسخ این سئوال گفتند: «یفعله الفساق» مردم فاسق به دنبال آن می روند.