غناء چیست ؟

غناء چیست ؟
در حرمت غناء چندان مشکلی وجود ندارد مشکل تشخیص موضوع غنا است. آیا هر صوت خوش و زیبائی غنا است؟ مسلماْ‌چنین نیست، زیرا در روایات اسلامی آمده و سیرة مسلمین نیز حکایت می کند که قرآن، و اذان، و مانند آن را با صدای خوش، و زیبا بخوانید.
آیا غنا هر صدائی است که در آن (ترجیح) (رفت و آمد صدا در حنجره و به اصطلاح) باشد. این هم ثابت نیست.
آنچه از مجموع کلمات فقها و سخنان اهل سنت در این زمینه می توان استفاده کرد این است که غناء آهنگهای طرب انگیز و لهو و باطل است.
به عبارت روشنتر، غناء آهنگهائی است که متناسب مجالس فسق و فجور و اهل گناه و فساد می باشد. باز به تعبیر دیگر «غناء به صوتی گفته می شود که قوای شهوانی را در انسان تحریک می نماید»، و انسان در آن حال احساس می کند که اگر در کنار آن صدا، شراب و فساد جنسی نیز باشد کاملاْ مناسب است.
این نکته نیز قابل توجه است که گاه یک «آهنگ» هم خودش غنا و لهو و باطل است و هم محتوای آن، به این ترتیب که اشعار عشقی و فساد انگیز را با آهنگهای مطرب بخوانند و گاه تنها آهنگ غنا است، به این ترتیب که اشعار پر محتوی یا آیات قرآن و دعا و مناجات را به آهنگی بخوانند که مناسب مجالس عیاشان و فاسدان است و در هر دو صورت حرام است.
پس معنی غناء حرام «آهنگهای تحریک شهوات ، و متناسب مجالس فسق و فجور است »
اماغنای حلال صدای زیبا و خوشی است که مفسده انگیز نباشد، و متناسب مجالس فسق و فجور نگردد.

غناء مشکوک
بنابراین همانطور که بیان شد در اصل تحریم غنا تقریباْ‌ اختلافی نیست. اختلاف در نحوه تفسیر آن است. البته غنا مصادیق مشکوکی نیز دارد (مانند همه مفاهیم دیگر) که انسان به راستی نمی داند فلان صوت مناسب مجالس فسق و فجور است یا نه؟ و در این صورت به حکم اصل برائت محکوم به حلیت است (البته بعد از آگاهی کافی از مفهوم عرض غنا طبق تعریف فوق) و از اینجا روشن می شود صداها و آّهنگهای حماسی که متناسب میدانهای نبرد و یا ورزش و یا مانند آن است دلیلی بر تحریم آن نیست.