توحید خالقیت ، و توحید ربوبیت ، و توحید عبودیت

توحید خالقیت ، و توحید ربوبیت ، و توحید عبودیت
مسلماً ، آنها نمی توانستند ادعا کنند بعضی از مخلوقات این جهان ، مخلوق بتها هستند ، بنابراین ، آنها به «توحید خالقیت » معترف بودند ، با این حال چگونه می توانستند ، شرک در عبادت را توجیه کنند ؟ چرا که «توحید خالقیت» دلیل بر «توحید ربوبیت» و یگانگی مدبر عالم ، و آن هم دلیل بر «توحید عبودیت» است.
لذا در آخر آیه ، عمل آنها را منطبق بر ظلم و ضلالت شمرده می گوید :«بل الظالمون فی ضلال مبین» (بل) نه چنین است که کفّار گمان کرده اند که بتهائی را که می پرستند منشأ اثر باشند، و کاری از آنان ساخته باشد ، ^{بلکه آنها از طریق حق و حقیقت منحرف گردیده و در وادی ضلالت گمراه و سرگردانند.}