قرآن نجات از آتش جهنم را به بشر می آموزد

قرآن نجات از آتش جهنم را به بشر می آموزد
آیه راه فرار از کید شیطان ، و نجات از آتش نیران را به بشر می آموزد که کسیکه می خواهد از شرّ شیطان و عذاب جهنم محفوظ بماند باید به تمام قوا و مشاعر رو به خدا بیاورد و تسلیم او گردد در حالیکه نیکوکار باشد. چنین کسی چنگ زده است به حلقه یا ریسمان محکمی که گسستگی ندارد و نیز در آیه الکرسی فرموده:
« …و َیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی لاَ انفِصَامَ لَهَا ^»
تشبیه معقول به محسوس- کسی که می خواهد از کوه بالا برود و بترسد از پرت شدن، خود را دست آویز می کند به چیز محکمی مثل بند و حلقه یا غیر آن که از پرت شدن نجات یابد و به بالای کوه برسد .
همین طور کسی که بخواهد از قعر درّه مادی گری نجات ، و ارتقاء به بلندترین قلّه های توحید برسد، و از کوه توحید بالا رود و به بلندترین قلّه های معرفت و معنویت و روحانیت برسد، و از کید نفس اماره و شیاطین جن و انس محفوظ بماند ، نیاز به یک وسیله محکم و مطمئن دارد.
این وسیله چیزی جز ایمان و عمل صالح نیست و طریق آن اینست که خود را به تمام جهت تسلیم امر حق تعالی نماید و تمام امور خود را تفویض به او نموده و نیز نیکوکار باشد.
و غیر از این راه و وسیله ، همه پاره شدنی و مایة سقوط و مرگ است. علاوه بر این آنچه باقی می ماند این وسیله است و بقیة وسائل فانی و نابود شدنی است.
لذا در پایان آیه می فرماید: عاقبت همه کارها به سوی خداست.
« وَإِلَی اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ »
سپس با اشاره به گروه دوم می فرماید : « وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ» کسی که کافر شد و این حقایق روشن را انکار کرد کفر او تو را غمگین نسازد چرا که، تو وظیفه خودت را بخوبی انجام دادی ، او است که به خود ظلم و ستم کرده است.
خداوند بارها برای تسلی خاطر حضرت رسول (ص) در بسیاری از آیات اینگونه خطاب می فرمایند، چون حضرت از اینکه می دید گروهی لجبازی می کنند و راه خدا را با این همه نشانه های توحید و روشن ترک می گویند و بیراهه می روند، سخت رنج می برد، و آنقدر غمگین و اندوهناک می شد که بارها خداوند او را دلداری می داد.
لذا می فرماید:
وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ 
هركس كفر ورزد ، كفرش تو را اندوهگين نسازد ؛ بازگشت آنان فقط به سوى ماست ، پس
آنان را از آنچه انجام داده‏اند آگاه مى‏كنيم ؛ يقيناً خدا به نيّات و اسرار سينه‏ها داناست .
می فرماید : و نیز نگران مباش که گروهی در دنیا با اینکه کفر می ورزند، و ظلم و ستم می کنند، از نعمتهای الهی متنعمند، و گرفتار مجازات نمی شوند.زیرا دیر نشده است.
« إِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ^»
بازگشت همه آنها به سوی ما است و ما آنها را از اعمال شان و نتائج تلخ و شوم آن، آگاه می سازیم. « إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ » نه تنها از اعمالش بلکه از نیات و اسرار درون دلهایشان نیز باخبریم.
زیرا که خدا عالم است به آن حقد، حسد، بغض، کبر، و باقی صفات سیئه که در باطنشان مخفی گردانیده اند. و در روز (تبلی السّرائر) همه اعمال و صفات و آنچه برآنند مکشوف گردیده ، و به مجازات افعال خود خواهند رسید.
(ننبئکم)از ماده (نبأ) می باشد. خبری را گویند که محتوا و فایدة مهمی دارد و صریح و آشکار و خالی از هرگونه کذب است. معلوم است که این تعبیرات اشاره به این است که: خداوند در روز قیامت افشاگری از اعمال انسانها می کند که جای هیچ گونه اعتراض و انکار برای انسان باقی نمی ماند.
زیرا آنچه را مردم در این دنیا انجام می دهند غالباْ‌ به دست فراموشی می سپارند همه را مو به مو ظاهر می سازد؛ و برای حساب و جزا آماده می کند ، و حتی آنچه در دل انسان می گذرد و هیچکس جز خدا از آن آگاه نیست، همه را به صاحبان آنها گوشزد می کند!
و می فرماید: بهره آنها از زندگی دنیا تو را شگفت زده نکند.
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ ^.
اندكى [از نعمت هاى مادى] برخوردارشان مى‏كنيم ، سپس آنان را [به وارد شدن] در عذابى سخت ناچار مى‏كنيم ،
می فرماید: ما کمی از متاع دنیا در اختیار آنان می گذاریم. و متاع دنیا هر چه باشد کم و ناچیز است. سپس آنها را بالاجبار به عذاب شدید می کشانیم به عذابی مستمر و دردناک.
این تعبیر ممکن است اشاره به اینکه آنها تصور نکنند، در این جهان از قبضه قدرت خداوند خارجند، خود او می خواهد آنها را برای آزمایش و اتمام حجت و مقاصدی دیگر آزاد بگذارد و همین متاع قلیل هم از سوی او است.