مظاهر قدرت و علم بی پایان خداوند

مظاهر قدرت و علم بی پایان خداوند
در آیه ۲۹ می فرماید:
« أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ »
آيا ندانسته‏اى كه خدا شب را در روز فرو مى‏برد و روز را در شب فرو مى‏برد
این آیه با بیان دیگری برای قدرت واسعة خداوند روی سخن را به پیامبر (ص) دارد آیا ندیدی که خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل می کند.
« وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ^»
. و خورشيد و ماه را مسخّر كرده است
و نیز می فرماید: آیا ندیدی که خداوند خورشید و ماه را در مسیر منافع انسانها مسخر ساخته؟ و میفرماید: « کُلٌّ یَجْرِی إِلَی أَجَلٍ مُّسَمًّی وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ »
كه هر كدام تا مدتى معين روانند و هرکدام تا سرآمد معینی به حرکت خود ادامه می دهند. و یقینا اینکه خداوند از آنچه انجام می دهید آگاه است.
ولوج در اصل به معنی دخول است، و داخل کردن شب در روز، و روز در شب ممکن است اشاره به افزایش تدریجی و کوتاه شدن شب و روز در طول سال باشد که تدریجاْ‌ از یکی کم و بطور نامحسوسی بر دیگری اضافه می شود. تا فصول چهار گانه سال با ویژگیها و آثار پر برکتش ظاهر گردد.
تنها در دو نقطه از روی زمین است که این تغییر تدریجی و فصول چهار گانه نیست.
۱ – نقطه حقیقی قطب شمال و جنوب است که ششماه شب و ششماه روز می باشد.
۲ – و دیگر خط باریک و دقیق استوا است که در تمام سال شب و روز یکسان است.
یا اشاره به این باشد که تبدیل شب و روز ، و روز به شب بخاطر جو زمین بطور ناگهانی صورت نمی گیرد تا انسان و همه موجودات زنده را در برابر خطر مختلف قرار دهد.
بلکه نخستین اشعه آفتاب از هنگام فجر در اعماق تاریکی نفوذ کرده، کم کم نفوذ بیشتری پیدا می کند، تا تمام صفحة آسمان را بگیرد، درست به عکس پایان روز- که به هنگام پایان روز و دخول شب تحقق می یابد.
این انتقال تدریجی و کاملاْ‌ حساب شده از مظاهر قدرت خدا است.البته این دو تفسیر با هم منافاتی ندارند ممکن است جمعاْ‌ در معنی آیه منظور باشند.
اختلاف شب و روز که در طول سال پیوسته از یکی کاسته و به دیگری افزوده می شود یکی از بدایع جهان آفرینش است و سرچشمه آن بطور مسلم علم و قدرت عظیم و بی پایان است.
و از نظر علمی عامل آن حرکت زمین به دور خورشید و مایل شدن محور آن نسبت به مدار آن است.
الف – زمین در هر بیست و چهار ساعت یکبار به دور خود می گردد. و علت پیدایش شب و روز همین گردش وضعی است. زیرا در پرتو حرکت پیوسته نصف زمین یا کمی بیشتر، رو به آفتاب است و اشعه خورشید آن را روشن وحالت روز را پدید می آورد، و آن نصف کمتر همیشه پشت به آفتاب و در سایه مخروطی شکل فرو رفته و حالت شب را پدید می آورد.
ب – زمین در طی یکسال خورشیدی در مدار معینی به دور خورشید می گردد. ولی محور زمین (خط موهومی که از مرکز زمین گذشته و دو قطب شمال وجنوب را به هم وصل می کند) نسبت به مدار زمین (مسیر گردش زمین به دور آفتاب) عمودی نیست. بلکه زمین در زاویه ۲۳ درجه و ۲۷دقیقه ای قرار گرفته است به همان نسبت محور زمین به مدار آن انحراف دارد.
دو نقطه از کوتاهی و بلندی شب و روز یعنی از اختلاف شب و روز مستثنی هستند. یکی نقاط استوائی که شبانه روز در آنجا یکسان و ۳۶۵ روز است.
دیگر مناطق قطبی، که شب و روز یکسان است ولی هر موقع قطب شمال روز باشد قطب جنوب شب است. و بالعکس.
و در غیر این نقاط اختلاف شب و روز دائمی است. و کوتاهی و بلندی آنها برحسب دوری و نزدیکی آنها از خط استوا و قطب شمال و جنوب می باشد.