زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
با فقدان بعضی صفات در جامعه، ادامه زندگی میسر نیست:
روح و حیات هر جامعه ای وابسته به صفاتیست که با فقدان آن صفات در جامعه زندگی میسر نیست صفاتی مانند: « شجاعت ، صداقت، غیرت، امانت، ایمان، تقوی، عفت،» و مانند آن، اعضای رئیسه و مهمی هستند که اگر جامعه ای اینگونه صفات را از دست دهد، محکوم به مرگ وذلت است.
حال چقدر ارزش دارد که افراد جامعه ای مال خرج کنند، و وقت بگذارند تا این صفات را نگهدارند، و نگذارند این صفات از بین رود؟
ماه محرم وسیله ایست که با یاد آوری واقعه کربلا، ویاد بزرگانی که مزین به این صفات حسنه بودند انسان با این فضائل آشنا می شوند.
مدرسه عاشورا:
در مدرسه کربلا با آشنا شدن به مقصد حسین(ع) ونتایج عالی برای سربلندی جامعه و ابقاء اسلام، و شرافت مسلمین، بلکه برای شرافت انسان و انسانیت، شاگرد تربیت می شود. و با الگو گرفتن از حسین(ع) و یاران با وفایش عملا این صفات تدریس داده می شوند.
و در زیارت امام حسین(ع) و بقیه ائمه، وارد شده: “عارفاً بشانه“(مقام آنها را بدانند) یعنی در وقت زیارت ائمه اطهار، و خصوصا حسین(ع) با شخصیت و صفات و مقصد آن حضرت آشنا باشند. تا علت بزرگی آنها را بدانند. یعنی (زیارت با معرفت) چون شخصیت انسان به صفات او است
در واقعه کربلا نهایت فضائل و رذایل به نمایش گذاشته شد. تا با شناخت این صفات، فضائل را در خود پرورش و از رذائل خود را پاک کرد. در قران میفرماید: “فی قصصهم عبرة”. در قصه های قران عبرت است. آیا در قضیه کربلا عبرت نیست؟
تاریخ شهادت میدهد، که امام حسین(ع) در راه خدا شهید شد، و هدف شخصی نداشت. بلکه هدف او « احیای قانون الهی و کرامت انسانی و مبارزه او با بی دینان » بود.
گر چه به قیمت هستی خود و خاندانش تمام شد .
پس با برپائی ذکر عاشورا و بررسی آن، انسان می فهمد که لذات مادی (مال و جاه) پایدار نیست، و آنچه میماند، و موجب سعادت می شود فضائل و معنویات است.
چنانچه اکنون بعد از حدود ۱۴ قرن یاد محرم، خاطره مردانی را زنده میکند، که زندگیشان نتیجه جهانبینی شان بود.
اگر انسان بداند
اگر انسان بداند که: گوهر وجودش در صورتیکه به صفات نیک پرورش یابد از هر گوهری گرانبها تر است.
اگر انسان بداند که: بعد از مرگ فانی نمیشود، بلکه افکار و اعمال و صفاتی که در درون او رسوخ کرده، و حیات اخروی او را تشکیل میدهد. و بداند که سعادت و بهشت و جهنم همان است که در دنیا کسب می کند. در این صورت همواره به کسب فضائل می پرداخت.