خلاصه ای از ذکر واقعه حرّ و سوزاندن کعبه

خلاصه ای از ذکر واقعه حرّ و سوزاندن کعبه
این واقعه را مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب تتمه المنتهی (تاریخ خلما) با ذکر منابع از تاریخ و عده ای از بزرگان اهل سنت بیان کرده که خلاصه ای از آن بیان میشود:
بعد از شهادت امام حسین(ع) عده ای ازمسلمانان به شام رفتند تا یزید را بشناسند، که این یزید، کی بود که حسین با او بیعت نکرد. دیدند آنقدر بدعت در دین گذاشته اند، که یکی از علل قیام را بدعتها در دین دیدند.
آنها به عین الیقین مشاهده کردند که یزید پیوسته مشغول است به شرب خمر و سگ بازی و حلیف قمار و طنابیر والات لهو و لعب می باشد، چون برگشتند به مدینه، اهل مدینه را به شنایع اعمال یزید اخبار کردند.
مردم مدینه عامل یزید را و سایر امویین را از مدینه بیرون کردند و سب و شتم را اشکار کردند و گفتند: کسی که قاتل اولاد رسول(ص) و ناکح محارم و تارک صلاة و شرب خمر است لیاقت خلافت را ندارد.
پس باعبدالله بن حنظله( غسیل الملائکه ) بیعت کردند، این خبر چون گوشزد یزید پلید شد، مسلم بن عقبه را که تعبیر از او به مجرم و مسرف، می کنند با لشکری فراوان از شام به مدینه گسیل داشت، مسرف با لشکر خویش چون نزدیک به مدینه شد، به محلی که معروف به ” حرّه واقم “ است، رسیدند. اهل مدینه برای دفع آنان بیرون آمدند، لشکر یزید شمشیر در میان ایشان کشیدند و حرب عظیمی واقع شد و جماعت بسیاری از مردم مدینه مقتول گشتند، و مردم مدینه را تاب مقاومت نماند، لاجرم به مدینه گریختند وپناه به روضه مطهره نبوی(ص) برده و قبر منور آن حضرت را ملاذ خود قرار دادند.
لشکرمسرف نیز در مدینه ریختند و به هیچ وجه احترام قبر مطهر را نگه نداشتند و با اسبان خود داخل روضه منوره شدند و اسبهای خود را درمسجد رسول(ص) جولان دادند و پیوسته از مردم مدینه کُشتند ،تا روضه و مسجد پر از خون شد وتا قبر رسول(ص) خون رسید! و اسبهای ایشان در روضه که ما بین قبر و منبر و روضه ای، از ریاض جنت است، روث و بول کردند.
و چندان از مردم مدینه کُشت که مدائنی از زهری روایت کرده که هفتصد نفر از وجوه ناس از قریش و انصار و مهاجرین و موالی کشته شدند، و از سایر مردمان غیرمعروف از زن و مرد و حُر و عبد، که عدد مقتولین ده هزار تن بشمار رفت. و اموال و زنان اهل مدینه را تا سه روز برلشکر خویش مباح داشت.
فسق و فساد و زنا را مباح ساختند تا بحدی که نقل شده که در مسجد رسول(ص) زنا کردند!؟ و مدائنی روایت کرده که: بعد از واقعه حرّه، هزار زن بی شوهر فرزند زنا متولد کردند ، و ایشان را اولادالحره نامیدند.
و بالجمله، چون مُسرف به قتل و زنا بپرداخت مردم را به بیعت یزید بر عهد عبودیت و بندگی خواند و هر که ابا میکرد او را می کشت.
وچون مسرف بن عقبه از کار مدینه فارغ شد، به قصد دفع عبدالله بن زبیر و اهل مکه به امر یزید عازم مکه شد. .و دور مکه را احاطه کردند عبدالله بن زبیر با مختار بن ابی عبیده وجمعی دیگر که با عبدالله بیعت کرده بودند پناه به خانه خدا بردند، پس لشکر شام در بالای کوههای مکه که مشرف بر خانه ها ومسجدالحرام است اجتماع کردند، وتعبیه منجنیق نمودند و پیوسته سنگ و نفت بر کعبه و مسجد می افکندند، وجامه ها از پنبه وکتان و نفت آلوده می ساختند، و بر خانه خدا می انداختند تا آنکه کعبه معظمه بسوخت وبنای ان منهدم گشت ودیوارهای آن برهم ریخت، و شاخهای گوسفندی که به جهت فدای اسماعیل(ع)آمده بود، و بر سقف خانه آویخته بودند هم سوخته شد(۵) وابتدای این واقعه در روز شنبه سوم ربیع الاول سال ۶۴ یازده روز به مرگ یزید مانده بود.
وبالجمله، از آسیب سنگ وآتش وشمشیر وسایر ظلم و تعدیات لشکر شام کار بر اهل مکه سخت شد تا آنکه خدای عز وجل یزید را مهلت نداده به جحیم پیوست، خبر مرگش به مکه رسید،.ولشکر به جانب شام روانه شدند واهل مکه ازآسیب ایشان راحت شدند.(۶)