نام امام به بنى هاشم/اطلاع حسین(ع)از شهادت خود

نامة امام به بنى هاشم:
حسين از مکه بسوی کوفه رفت، و برای بنی هاشم که در مدینه بودند،چنین نامه نوشت:
“بسم الله الرحمن الرحیم من الحسین بن علی الی بنی هاشم، اما بعد: فانه مالحق بی منکم استشهد، و من تخلف عنی لم یبلغ الفتح والسلام.“
(بنام خداوند بخشنده مهربان، از حسین بن علی به بنی هاشم، اما بعد: بدانید که هرکس به من پیوست، به شهادت خواهد رسید. و کسی که مخالفت از پیروی من کرد، به پیروزی (وسعادت) نخواهد رسید.)
نامه ای قابل تأمل،نامه ای کوتاه بامحتوای بسیارعمیق،اعلامیه ای که هم هدف،هم نتیجه ،وهم انتخاب اصحاب را در بر دارد.
اطلاع حسین(ع)از شهادت خود:
ازتحقیقات در واقعه کربلا وخصوصا از این نامه بدست می آید که امام از شهادت خود، و پیش آمدهای آینده آگاه بود. و به تکلیف خود عمل می کرد.
بنابراین، از زمانی که امام در مکه بودند تصمیم جدی برای قیام داشت .
از جمله کسانی که امام را از رفتن به کوفه منصرف می کردند، و می گفتند به کوفه نرو. ام سلمه همسر پیامبر(ص) و ابن عباس، و عبدالله بن جعفر(همسرحضرت زینب(س) ) که عرض کرد: من از ناحیه حاکم مکه برای تو امان گرفته ام. بسوی کوفه نروید…که امام فرمود: من خوابی دیده ام، که جدم رسولخدا(ص) مرا به چیزی مامور کرده و باید بروم! عبدالله پسران خود، عون و محمد را به کمک امام فرستاد.
ضمنا طبق بعضی از روایات، یزید جمعی را مامور کرده بود تا، در مراسم حج امام حسین(ع) را دستگیر کنند. یا او را بکشند، و یا اسیر کرده، نزد یزید ببرند.